அருங்காட்சியகங்கள் ஏன் நமக்கு அவசியம்?

அருங்காட்சியகங்களில் பல துறைகள் கொண்ட காட்சிக்கூடங்கள் இருந்தாலும் ஓர் இயற்கை ஆர்வலனாக நான் விரும்பும் பகுதி விலங்கியல் கூடங்கள்தான். காட்டுயிர்களை உயிருடன் அவற்றின் இயற்கையான வாழிடங்களில் மட்டுமே பார்த்துப் பழகியவர்களுக்கு, பாடம்செய்துவைக்கப்பட்டுள்ள விலங்குகளின் உடல்களைப் பார்ப்பது ஒருவேளை மகிழ்ச்சியைத் தராமல் போகலாம். ஆயினும், கண்ணாடிக் கூண்டில் உள்ள, போலியான பளிங்குக் கண்கள் பொருத்தப்பட்ட, கண்ணாடிக் குடுவையில் ஃபார்மால்டிஹைடு திரவத்தில் பதப்படுத்தப்பட்ட, நிறங்களை இழந்த, சில வேளைகளில் கோரமாகத் தோற்றமளிக்கும் இறந்துபோன உயிரினங்களின், அவற்றின் எலும்புக்கூடுகளின் முக்கியத்துவத்தை அறிந்தால் நிச்சயமாக நாம் ஆச்சரியமடைவோம்.

அருங்காட்சியகங்களில் பொதுமக்களுக்காகப் பாடம்செய்த உடல்களை வைத்திருந்தாலும், அந்த உயிரினங்களின் உபரியான சேகரிப்புகளைப் பதப்படுத்தி பத்திரமாகப் பெட்டிகளுக்குள் அடைத்து வைத்திருப்பார்கள். இவற்றுக்குக் காப்பு சேகரிப்புகள் (Reserve collection) என்று பெயர். இவை யாவும் ஆராய்ச்சியாளர்களுக்குப் பல அறிவியல் கேள்விகளுக்கு விடையளிக்க பெரிதும் உதவும். எடுத்துக்காட்டாக சரியான விவரங்களைக் கொண்ட (அந்த உயிரினம் சேகரிக்கப்பட்ட நாள், இடம், சேகரித்தவரின் பெயர் முதலான), பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் சேகரித்து முறையாகப் பாடம்செய்யப்பட்ட, உயிரின சேகரிப்புகளில் இருந்து அவற்றின் டி.என்.ஏ.வைகூட ஆராய்ச்சியாளர்கள் பிரித்துள்ளனர். இது அந்த உயிரினங்களின் வகைப்பாட்டியலுக்கும், அவை பரவியிருந்த நிலப்பகுதி குறித்த புரிதலுக்கும், அவற்றின் எண்ணிக்கை சார்ந்த விளக்கங்களுக்கும், பரிணாமவியல் கோட்பாடுகளுக்கும் விடையளிக்கும். உயிரினங்கள் குறித்த களக் கையேடுகள் எழுதும் போது அவற்றுக்கான விளக்கப்படங்களை (illustrations) வரைவதற்குப் பாடம்செய்யப்பட்ட உடல்களே (இன்றுவரையில்) பேருதவி புரிகின்றன.

Image Courtesy: https://carnegiemnh.org/carnegie-museum-of-natural-historys-artist-in-residence-ashley/

அண்மையில் தமிழ்நாட்டில் உள்ள பறவை வகைகளின் பட்டியலைத் தயாரிக்கும்போது சென்னை அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டுள்ள பறவைகள், விலங்கியல் கூடத்தின் பழையக் குறிப்பேடுகளையும் படிக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. தமிழ்நாட்டில் சுமார் 530 வகையான பறவைகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. ஒளிப்படக் கருவிகள் இல்லாத அந்தக் காலத்தில் பறவைகள் சுடப்பட்டு அல்லது பிடிக்கப்பட்டு பாடம்செய்து வைக்கப்பட்டன. இதுபோல பல பறவையியலாளர்கள் சேகரித்த பறவைகள் பாடம்செய்யப்பட நிலையில் உலகின் பல அருங்காட்சியகங்களில் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றின் விவரங்களை (சில சமயம் படங்களுடன்) அந்தந்த அருங்காட்சியகங்கள் அவற்றின் வலைதளங்களில் அனைவரும் காணும்படியாகப் பதிவேற்றம் செய்துள்ளன. இப்படி தமிழ்நாட்டில் இருந்து சேகரிக்கப்பட்ட இந்தப் பறவைகளின் பாடம்செய்யப்பட்ட உடல்களின் (bird skins) விவரங்கள் Vertnet (www.vertnet.org) போன்ற இணையத் தளங்களில் கிடைக்கின்றன. ஆனால், சுமார் 30 வகையான பறவைகளின் விவரங்கள் (அதாவது இங்கிருந்து சேகரிக்கப்பட்ட பறவைகளின் பாடம்செய்யப்பட்ட உடல்கள்) சென்னை அருங்காட்சியகத்தின் குறிப்புகளிலும், சேகரிப்பிலும் மட்டுமே உள்ளன. இவற்றின் விவரங்கள் உடனடியாக இணையத்தில் கிடைப்பதில்லை. இங்கு மட்டுமல்ல இந்தியா முழுவதும் உள்ள பல அருங்காட்சியகங்களிலும் இதே நிலைதான் உள்ளது.

சென்னை அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டுள்ள ஊட்டி பகுதியிலிருந்து சேகரிக்கப்பட்ட அரிய வகைப் பறவை – காட்டு கோரைகொத்தி (Wood Snipe) 

அருங்காட்சியகங்களில் உள்ள பாடம்செய்யப்பட உயிரினங்களின் விவரங்களைப் பொது வெளியில் அனைவருக்கும் பயன்படும் வகையில் பொதுவளப் புத்தாக்க உரிமத்தின் கீழ் (creative commons license) வெளியிட வேண்டும். உலகில் பல அருங்காட்சியகங்கள் இந்த வழியைப் பின்பற்றி அவர்களது தரவுகளை (டிஜிடல்) எண்ணியல் வடிவில் தயார்செய்து விக்கிபீடியா போன்ற பொதுவகங்களில் பதிவேற்றியுள்ளனர். எடுத்துக்காட்டாக நெதர்லாந்தில் உள்ள தேசிய இயற்கை வரலாறு அருங்காட்சியகத்தில் (Naturalis Biodiversity Center) உள்ள எல்லா உயிரினங்களின் படங்களும், விவரங்களும் GLAM Wiki (“Galleries, Libraries, Archives, and Museums” with Wikipedia) எனும் திட்டத்தின் மூலம் பதிவேற்றப்பட்டுள்ளது. இவற்றில் இந்தியாவில் உள்ள முற்றிலும் அழிந்துவிட்டதாகக் கருதப்படும் இமயமலைக் காடையின் (Himalayan Quail) பாடம்செய்யப்பட்ட உடலினை 360o கோணத்தில் தெளிவாகக் காட்டும் காணொலியும் (video) அடக்கம்.

Turnaround video of Himalayan Quail specimen at Naturalis Biodiversity Center. Courtesy: Wikimedia Commons

ஆர்வமுள்ள தன்னார்வலர்கள், அருங்காட்சியக அதிகாரிகளின் கூட்டு முயற்சியில் புதுதில்லியில் உள்ள தேசிய அருங்காட்சியகம், திருவனந்தபுரத்தில் உள்ள இயற்கை வரலாறு அருங்காட்சியகம் ஆகிய இடங்களில் இதுபோன்ற திட்டங்கள் செயல்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இதுபோன்ற முன்னெடுப்புகளை இந்தியாவில் உள்ள எல்லா அருங்காட்சியகங்களிலும் தொடங்க வேண்டும். இதற்கான போதுமான நிதி உதவியை அரசு வழங்க வேண்டும்.

சென்னை அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டுள்ள, வட ஆற்காடு மாவட்டத்தில் 1887ல் பிடிக்கப்பட்ட யானையின் எலும்புக்கூடு

இயற்கை கல்வியையும், உயிரியலையும் கள அனுபவத்தின் வாயிலாகவும், பரிசோதனைக் கூடங்களிலும் சொல்லிக்கொடுப்பது நல்லது. அருங்காட்சியகங்களில் நேரத்தைச் செலவிடுவதாலும் பல அறிவியல் சார்ந்த கருத்துகளையும் நாம் நேரிடையாகப் பார்த்து அறிந்துகொள்ள முடியும். எடுத்துக்காட்டாக நாம் நூலில் படிக்கும், படத்தில் பார்க்கும் பல உயிரினங்களை, அவற்றின் சரியான உருவ அளவினை அறியவும், அருகில் பார்க்கும் வாய்ப்பும் கிடைக்கும். அருங்காட்சியக அதிகாரிகளும், பொதுமக்களையும், பள்ளி, கல்லூரி மாணவர்களையும் ஈர்க்கும் வகையில் காட்சியமைப்புகளைச் சிறந்த முறையில் அமைக்க வேண்டும். காட்சிப்படுத்தப்பட்டுள்ள உயிரினத்தின் மேலதிக விவரங்களைப் பொதுமக்கள் அறிந்துகொள்ள சிறந்த ஒலி-ஒளி காட்சிஅமைப்புகளைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். அரதப்பழசான பாடம் செய்யப்பட்ட உடல்களை அகற்றி புதியனவற்றை வைக்க வேண்டும். இந்தியக் காட்டுயிர் சட்டம் 1972இன் படி எந்த ஓர் உயிரினத்தையும் கொல்லக் கூடாது ஆகவே, இதற்கு முன்பு இருந்ததுபோல் உயிரினங்களைக் கொன்று அவற்றின் உடல்களைச் சேகரிக்க முடியாது. ஆயினும் உயிரியல் பூங்காக்களில் இயற்கையாக மரணமடையும் உயிரினங்களையும், சாலையில் வாகனங்களில் அடிபட்டு இறக்கும் உயிரினங்களையும் தகுந்த முன்அனுமதி பெற்று பாடம் செய்து காட்சியமைப்புகளை மேம்படுத்தலாம். இதற்கு வனத்துறையின் ஒத்துழைப்பும் அவசியம். அருங்காட்சியகங்களில் உள்ள காட்சியமைப்புகளில் உயிரினங்களின் சரியான விவரங்களை அளிப்பது அவசியம். குறிப்பாக, தமிழ்நாட்டில் உள்ள அருங்காட்சியகங்களில் உயிரினங்களின் சரியான தமிழ்ப் பெயர்களைக் கொடுக்க வேண்டும். ஆயிரக்கணக்கான பார்வையாளர்கள் வந்து போகும் அருங்காட்சியகங்களில் சரியான தகவல்களைக் கொடுப்பது மிகவும் அவசியம். அருங்காட்சியகங்கள் நம் அறிவினை விசாலமாக்கும் இடம். அதைத் தொடர்ந்து சரியான வகையில் பராமரிப்பதும், மேம்படுத்துவதும் அரசின் கடமை. அதுபோலவே அங்கு எளிதில் கிடைக்கும் அரிய தகவல்களையும், அறிவினையும் பயன்படுத்திக்கொள்ளுதல் நம் அனைவரின் கடமை.

——-

தி இந்து தமிழ் 18 May 2022 அன்று வெளியான கட்டுரையின் முழு வடிவம். அக்கட்டுரைக்கான உரலி இங்கே.

கருகப்போகும் காடுகள் – Fire of Sumatra நூல் அறிமுகம்

காட்டுயிர் பாதுகாப்பு அதில் உள்ள சிக்கல்கள், இயற்கை வரலாறு குறித்து பலரும் பல கட்டுரைகள் வழியாகப் பொதுமக்களின் கவனத்தை ஈர்த்தும், விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தியும் வருகின்றனர். தமிழிலும் சரி, ஆங்கிலத்திலும் சரி. எனினும் கற்பனைக் கதைகள், புதினங்கள் வழியாக (non-fiction) இந்தத் தகவல்களையும் கருத்துகளையும் சொல்வதென்பதும் ஒரு சிறந்த வழியே. அதுவும் அந்தக் கதை உயிரோட்டமாகவும், விறுவிறுப்பாகவும், படிப்பவரின் உணர்வுகளைத் தூண்டும் வகையிலும் இருக்கும்போது சொல்லவரும் கருத்துகள் எளிதில் மனதில் பதியும். புள்ளிவிவரங்களையும், அறிவியல் முறைகளையும், கோட்பாடுகளையும், விளக்கங்களையும், மட்டுமே கொண்ட கட்டுரைகளைவிட இதையெல்லாம் கொண்ட கதை படிப்பவரின் கவனத்தை எளிதில் ஈர்க்கும். இயற்கை, சுற்றுச்சூழல், காட்டுயிர் குறித்துப் பேசும், குழந்தைகளுக்கான படைப்புகள் இந்த வகையில் அதிகமாக இருக்கும். ஆனால், முழுநீள நாவல்கள் குறைவே. மேலை நாடுகளில் இது போன்ற படைப்புகளைக் காணலாம். ஆனால், இந்தியாவில் அதுவும் ஆங்கிலத்தில் இவ்வகையான படைப்புகள் அரிதே. அண்மையில் (2021) வெளியான C.R. ரமண கைலாஷ் எழுதிய “Fire of Sumatra” புலிகள், அவற்றின் வாழ்க்கை முறை, மனிதர்களால் அவை எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்கள் ஆகியவற்றைப் பற்றிப் பேசும் ஓர் ஆங்கில நாவல்.

இந்த நாவலின் பெயரில் உள்ளது போல் இந்த நாவலின் காட்சிக்களம் சுமத்ரா தீவாக இருந்தாலும், புலிகள், அவற்றின் வாழிடங்கள் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகள் உலக அளவில் பொதுவானதே. கதைக்களமும், கதாபாத்திரங்களும் கற்பனையாக இருந்தாலும், சொல்லப்படும் கருத்துகளும், நிகழ்வுகளும் அறிவியல் துல்லியம் கொண்டவை. இந்த நாவலின் முக்கிய கதாபாத்திரங்கள் ஒரு புலியின் குடும்பமும், அவற்றைக் காப்பாற்ற முயலும் காட்டுயிர் ஆராய்ச்சியாளர்களும், அவர்களுக்கு உதவும் உள்ளூர் ஆர்வலர்கள் சிலருமே. புலிக் குடும்பத்தில் ஐந்து பேர் – அம்மா, அப்பா, மூன்று குட்டிகள். புலிகளில் பெரும்பாலும் பெண் புலிகளே குட்டியைப் பேணுகின்றன. அரிதாகவே ஆண் புலி குட்டிகளைப் பராமரிக்கின்றன, இந்தக் கதையில் வருவதுபோல.
அம்மா புலியான சத்ரா குட்டிகளுக்காக இரை தேட அவற்றை விட்டுச் செல்லும்போது காட்டுத்தீயில் சிக்கி மயங்கிவிடுகிறாள். கண்விழித்துப் பார்க்கும்போது, சில காட்டுயிர் ஆர்வலர்களால் காப்பாற்றப்பட்டு கூண்டில் அடைக்கப்பட்டுக் கிடக்கிறாள். அங்கு ஏற்கனவே பொறியில் சிக்கி காலை இழந்த வாலி எனும் மற்றொரு புலியைச் சந்திக்கிறாள். அவர்கள் தங்களது நிலைமைகளைப் பற்றி ஒருவருக்கொருவர் பரிமாறிக்கொள்கின்றனர். சத்ரா, தனது குட்டிகளைப் பிரிந்து வாடுகிறாள். அவள் மீண்டும் காட்டுக்குள் சென்றாளா? குட்டிகளோடு சேர்ந்தாளா? என்பதைத்தான் மிக அழகாகவும், சுவாரசியமாகவும் சொல்கிறது இந்த நாவல்.

அதே வேளையில் புலிகளில் வாழ்க்கை முறையையும், அவற்றைக் குறித்த பல இயற்கை வரலாற்றுக் குறிப்புகளும், அவற்றுக்கு மனிதர்களால் ஏற்படும் அபாயங்கள் குறித்தும் புலிகளே சொல்வதுபோல அமைத்திருப்பது நிச்சயம் வாசகர்களைக் கவரும். சொல்லப்படும் சில கருத்துகள் நம்மை ஆழமாகச் சிந்திக்கவும் வைக்கும். எடுத்துக்காட்டாக, புலிக்குட்டிகளில் ஒன்று தன் தந்தையிடம், “மனிதர்கள் புத்திசாலிகளா?” எனக் கேட்கிறாள் (பக்கம் 86). அதற்குத் தந்தைப் புலி சொல்லும் பதில், “நம்மை திறமையாகக் கொல்வதாலும், நமது வாழிடத்தையும் அழிப்பதாலும் அவர்களைப் புத்திசாலிகள் என்று சொல்வதா? அல்லது இவற்றையெல்லாம் செய்வதால் அவர்களுக்குப் பின்னாளில் ஏற்படப் போகும் விளைவுகளை அறியாமல் இருப்பதால், அவர்களை மனப்பக்குவம் இல்லாத மூடர்கள் என்று சொல்வதா எனத் தெரியவில்லை”.

கதைக்களம் இந்தோனேசியாவைச் சேர்ந்த சுமத்ரா தீவில் நடைபெறுகிறது. ஆகவே அங்குள்ள சில காட்டுயிர்கள் குறித்தும், வனப்பகுதிகளுக்கு ஏற்படும் பேராபத்துகள் குறித்தும் நாம் இந்த நாவலின் வழியே அறிய முடிகிறது. குறிப்பாக, பாமாயில் (எண்ணெய்ப்பனை) சாகுபடிக்காகக் காடுகள் அழிக்கப்படுவதால் ஏற்படும் பாதிப்புகள் குறித்து. பாமாயில் தோட்டமிடுவதற்காக, மழைக்காடுகளை வெட்டிச் சாய்த்து அந்த இடத்தை தீ வைத்துக் கொளுத்தும் கொடுமை நடக்கிறது (இது கதையில் மட்டுமல்ல இன்றும் நடந்துகொண்டிருக்கும் ஒரு நிகழ்வுதான்). அந்தக் காடுகளில் தென்படும் ஒரு அரிய வகை வாலில்லாக் குரங்கினம் ‘ஒராங்ஊத்தன்’ (Orangutan). மரவாழ் உயிரினங்களான இவை காடழிப்புக் காரணமாக அழிவின் விளிம்பில் உள்ளன. இந்த நாவலின் ஒரு பகுதியில் (பக்கம் 161) தீ வைத்துக் கொளுத்தப்பட்ட ஒரு காட்டுப் பகுதிக்குச் செல்லும் ஒரு காட்டுயிர் ஆராய்ச்சியாளர் அந்த இடத்தில், தப்பிச் செல்ல முடியாமல் கருகிப்போன ஒரு ஒராங்ஊத்தனின் சடலத்தைக் காண்கிறார். அது தனது இரு கைகளாலும் எதையே கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டே எரிந்துபோயிருக்கிறது. கொஞ்சம் கவனித்துப்பார்க்கும்போது அதன் கரங்களுக்குள் இருப்பது கருகிப்போன குட்டி ஒராங்ஊத்தன் என்பதை அறிகிறார். இதைப் படிக்கும்போதே இந்தக் கொடூரமான காட்சி நம் கண்முன்னே வந்து நெஞ்சை உருக வைக்கிறது. அதே வேளையில் இதுபோன்ற நிலை இந்தியக் காடுகளுக்கும், அதில் வாழும் உயிரினங்களுக்கும் நிகழப்போகிறது என்பதை நினைக்கும்போது மனம் கலங்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

சமையல் எண்ணெய்களில் மலிவான பாமாயிலை அதிக அளவில் இறக்குமதி செய்யும் நாடுகளில் இந்தியாவும் ஒன்று. அடுத்த பத்தாண்டுகளில் இந்தியாவில் 13 இலட்சம் ஹெக்டேர் பரப்பளவில் பாமாயில் பயிரிடுவதற்கான ஒப்புதலைச் சென்ற ஆண்டு (ஆகஸ்டு 2021) இந்திய அரசு அளித்துள்ளது. இது இந்தியாவில் உள்ள இயற்கை ஆர்வலர்களைப் பெரும் கவலைக்குள்ளாக்கியுள்ளது. அதனால், சுமார் 100க்கும் மேற்பட்ட அறிவியலாளர்கள், விஞ்ஞானிகள், இயற்கை ஆர்வலர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து இந்தியப் பிரதமருக்கு ஒரு கடிதம் எழுதியுள்ளனர். இதில் மலேசியாவும், இந்தோனேசியாவும் செய்த பெரும் தவறை இந்தியாவும் செய்யாமல் தவிர்க்க வேண்டும் என்று வேண்டுகோள் விடுத்தனர். பாமாயில் சாகுபடிக்காக அந்த நாடுகளில் இருந்த பல்லுயிர்ப்பன்மை வாய்ந்த மழைக்காடுகளைத் திருத்தி அழித்துவிட்டனர், அதுபோல இங்கும் நடக்கவிடக் கூடாது என அந்தக் கடிதத்தில் வலியுறுத்தியுள்ளனர்.

தேசிய சமையல் எண்ணெய் உற்பத்தித் திட்டத்தில் பாமாயிலின் (National Mission on Edible Oils – Oil Palm – NMEO-OP) உள்நாட்டு உற்பத்தியைப் பெருக்கும் நோக்கத்தில், இந்தியாவில் குறிப்பாக, வடகிழக்கு மாநிலங்களிலும், அந்தமான் நிக்கோபார் தீவுகளிலும் சிறப்பு கவனம் செலுத்தப்போவதாகவும், இதைப் பயிரிடுவதற்கான மானியங்களும், உதவித்தொகைகளும் அளிக்கப்படும் எனவும் ஒன்றிய அரசு அறிவித்துள்ளது. அஸ்ஸாம், அருணாசலப் பிரதேசம், முதலான வடகிழக்கு மாநிலங்களும், அந்தமான் நிக்கோபார் தீவுகளும் உலக அளவில் பல்லுயிர்ப்பன்மை மிகுந்த இடங்கள். இங்குள்ள இயற்கையான வாழிடங்களை எந்த வகையிலும் சீர்குலைப்பது அங்குள்ள காட்டுயிர்களுக்கும், அங்கு வாழும் மக்களுக்கும் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும்.

எளிமையான ஆங்கிலத்தில் அனைவரும் புரிந்துகொள்ளும் நடையில் உள்ளது இந்த நாவல். எனினும் நடுவில் சற்றே விறுவிறுப்பு குறைந்து தொய்வு ஏற்படுவது போன்ற உணர்வு எழுகிறது. நாவலாசிரியர் ரமண கைலாஷ் அவர்கள் எட்டு வயதாக இருந்தபோது பாதி கருகிய நிலையில் இருந்த ஒராங்ஊத்தனின் படத்தைக் கண்டிருக்கிறார் (அந்தப் படங்களை இங்கே காணலாம்). அதன் பாதிப்பில் விளைந்ததுதான் இந்த நாவலும், அதில் அவர் விவரித்திருக்கும் கருகிய ஒராங்ஊத்தன் காட்சியும். அவரது பதினான்கு வயதில் இந்த நாவலை எழுதியிருக்கிறார். நாவலின் கதைக்கரு, அதில் விளக்கப்பட்டுள்ள காட்டுயிர்களின் இயற்கை வரலாறு, காட்டுயிர்ப் பாதுகாப்பு சார்ந்த பிரச்சினைகள், கருத்தாக்கங்கள் போன்றவற்றை இந்தச் சிறு வயதில் உள்வாங்கி இப்படிப்பட்ட நாவலை எழுதிய அவரை வியந்து பாராட்டலாம். எனினும், எனது எண்ண ஓட்டங்கள் சற்றே வேறுபட்டிருந்தது. இவரைப் போன்ற இளைய தலைமுறை இயற்கை ஆர்வலர்களை நாம் எந்த அளவுக்கு எதிர்மறையான பாதிப்புகளுக்கு உள்ளாக்கியிருக்கிறோம் என்கிற கவலைதான் மேலோங்கியிருந்தது.

—-

தி இந்து தமிழ் 07 May 2022 அன்று வெளியான கட்டுரையின் முழு வடிவம். அக்கட்டுரைக்கான உரலி இங்கே.

தமிழில் சூழலியல் படைப்புகளின் நிலை

சூழலியலைப் புரியவைக்க மொழி மேம்பட வேண்டும்! எனும் தலைப்பில் தி இந்து தினசரியில் (19 Feb, 2022) வெளியான எனது நேர்காணலின் முழு வடிவம்.

பேட்டி கண்டவர்: ஆதி வள்ளியப்பன். தி இந்து வலைதளத்தில் படிக்க இங்கே காண்க:

தமிழில் சூழலியல்-பசுமை எழுத்து வளர்ந்திருப்பதாக நினைக்கிறீர்களா? கடந்த 10 ஆண்டுகளில் சூழலியல் எழுத்தில் ஏற்பட்டுள்ள முக்கியமான மாற்றங்கள் என்று எவற்றைக் கருதுவீர்கள்.

ஓரளவிற்கு வளர்ச்சி அடைந்திருக்கிறது. எனினும், குறிப்பிட்டுச் சொல்லும் அளவிற்கு பெரிய மாற்றங்கள் ஏற்பட்டிருக்கிறதா எனத் தெரியவில்லை. இன்னும் தரமான பல உயிரினங்கள் குறித்த களக் கையேடுகள் வரவேண்டும். களப்பணி முறைகள், ஆராய்ச்சி அறிக்கைகள், காட்டுயிர், சுற்றுச்சூழல் சட்டங்கள் யாவும் தமிழில் எழுதப்பட வேண்டும். இவற்றையெல்லாம் எழுதவும், எழுதுவதை ஊக்குவிக்கவும் துறைசார் சொற்களை உருவாக்கவும், அவற்றை புழக்கத்திலும் கொண்டு வரவேண்டும். இயற்கை பாதுகாப்பு சார்ந்து ஆராய்ச்சி செய்பவர்கள் குறிப்பாக பெண்கள் பலர் தமிழில் எழுத முன் வரவேண்டும். சோ. தர்மன் எழுதிய ‘சூல்’ போல இன்னும் பல புதினங்களும், இயற்கை சார்ந்த புனைவு இலக்கியங்களும் நிறைய வரவேண்டும். செல்வமணி, அவை நாயகம், ஆசை இவர்களது படைப்புகளைத் தவிர இயற்கை சார்ந்த கவிதைகள் பெரிதாக வந்ததாகத் தெரியவில்லை. (பெருமாள்முருகனின் பறவை, இயற்கை கீர்த்தனைகள் நீங்கலாக). Green Humor போன்ற காட்டூன்களும் தமிழில் வரவேண்டும். இயற்கை சார்ந்த சிறார் இலக்கியங்கள் பல தமிழில் வரவேண்டும்.

மூன்று நிமிடங்களுக்கு மேல் கவனம் செலுத்தி பார்க்கவோ, படிக்கவோ முடியாத தற்போது உள்ள சில இளைய தலைமுறையினரையும் கவரும் வகையில் இயற்கை பாதுகாப்பு சார்ந்த செய்திகளை பல வகைகளில், பல தளங்களில் (காணொளி, infographics) வெளியிட்டு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டும்.

சூழலியல் பிரச்சினைகள் அறிவியல்பூர்வமாக முன்வைக்கவும், விவாதிக்கவும் படுகின்றன என்று நினைக்கிறீர்களா? குறிப்பாக தொலைக்காட்சி, சமூகஊடக விவாதங்களில் ஆரோக்கியமான போக்கு தென்படுகிறதா?

தொலைக்காட்சி பார்ப்பதில்லை, ஒரு சில வாட்ஸ்அப் குழுக்களைத் தவிர வேறு எந்த சமூக ஊடகத்திலும் இல்லை. அந்தக் குழுக்களிலும் கூட விவாதிப்பதோ, தேவையில்லாமல் எதிர்வினையாற்றுவதோ இல்லை. ஆகவே நிம்மதியாக இருக்கிறேன்.

எனினும், சமகால பிரச்சனைகளை பொதுமக்களுக்கு புரியும்படி எளிய வகையில் உடனுக்குடன் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு இப்போது தேவையாக இருக்கிறது. ஆனால் அப்படி நடப்பதாகத் தெரியவில்லை. ஊரடங்கு காலத்தில் சுற்றுச்சூழல் தாக்க மதிப்பீடு குறித்து நிறைய பேசினோம். ஆனால், ஊரடங்கு விளக்கிக் கொள்ளப்பட்டவுடன், நாமும் ‘இயல்பு நிலைக்குத்’ திரும்பிவிட்டோம். அண்மையில் இந்தியாவில் காடுகள் அதிகரித்துவிட்டதாக ஒரு அறிக்கை வெளியானது. உள்ளே படித்துப் பார்த்தால், தேயிலைத் தோட்டங்களையும், தென்னந்தோப்புகளையும் காடுகள் என ‘கணக்கு’ காண்பித்திருக்கிறார்கள். இது குறித்து பெரிதாகப் பேசப்படவில்லை. இந்திய காட்டுயிர் பாதுகாப்பு சட்டம் (1972) திருத்தம் குறித்து தமிழில் செய்திகள் கூட வந்ததாகத் தெரியவில்லை.

காலநிலை மாற்றம் பற்றி தமிழகத்தில் குறைந்தபட்சமாகவாவது விழிப்புணர்வு இருக்கிறதா, தமிழக சூழலியல் செயற்பாட்டாளர்களின் காலநிலை மாற்றம் குறித்த அணுகுமுறை எப்படியிருக்கிறது?

நிச்சயமாக காலநிலை மாற்றம் குறித்து பலரும் அறிந்தே இருக்கிறார்கள். குறிப்பாக நகரப்பகுதியில் உள்ளவர்கள் இதை உணர்ந்திருக்கிரார்கள். ஆனால் அவற்றின் விளைவுகளைப் பற்றி இன்னும் முழுமையாக நாம் அனைவரும் அறிந்திருக்கிறோமா எனத் தெரியவில்லை. இது குறித்துதான் தமிழில் இன்னும் அதிகமாக பேசப்பட வேண்டும். காலநிலை மாற்றத்தின் மோசமான விளைவுகளை எதிர்கொள்ள ஒரு மாற்றாக பசுமை ஆற்றல் முன்வைக்கப்பட்டாலும், அதிலும் பல சிக்கல்கள் இருப்பதை நாம் உணர்ந்து செயல்படவேண்டும். The Guardian தினசரியைப் போல. காலநிலை அவரசநிலை குறித்த புரிதலும், அக்கறையும் கொண்ட பல செய்தியாளர்களை உருவாக்கி அவர்கள் மூலம் பொதுமக்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துவது அவசியம். தினசரிகளில் இதற்கென தனியாக ஒரு பக்கத்தையே ஒதுக்க வேண்டும்.

தமிழ்ச் சூழலியல் எழுத்து என்று வரும்போது, காட்டுயிர்கள், இயற்கை குறித்து போதுமான கவனம் செலுத்தப்படுகிறதா? இல்லை, சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினைகள் பற்றிய மேம்போக்கான ஆக்டிவிசம் ஆதிக்கம் செலுத்துவதாக நினைக்கிறீர்களா?

மேம்போக்காக இருப்பதாகத் தோன்றவில்லை. வேடந்தாங்கல் பறவைகள் சரணாலயத்தின் அளவு குறைக்கப்பட இருந்த போது சென்னையைச் சேர்ந்த பல இளம் இயற்கை ஆர்வலர்கள் பங்கு கொண்டார்கள். கொடைக்கானல் மெர்குரி கழிவினால் ஏற்படும் மாசு, எண்ணூர் கழிமுக மாசு குறித்து கலை வடிவிலும் (ராப், கர்நாடக இசைப் பாடல்) மக்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தப்பட்டது. எட்டு வழிச்சாலை திட்டத்தை எதிர்த்து பொதுமக்கள் வெகுண்டெழுந்ததைப் பார்த்தோம். கவுத்தி, வேடியப்பன் மலைப்பகுதிகள் பொதுமக்களின் உதவியாலேயே காப்பாற்றப் பட்டன. இப்பொது அப்பகுதியில் சிப்காட் வருவதை எதிர்த்து மக்கள் போராடி வருகின்றனர். இவை அனைத்தும் முறையாக ஒரே இடத்தில் ஆவணப்படுத்தப்பட வேண்டும். இயற்கையை அழித்தால் மனிதர்களுக்கும் பாதிப்பு ஏற்படும் என்பதை சரியாக புரிய வைத்தால் அனைவரும் அதற்காகப் போராடுவார்கள். அந்தப் புரிதலை ஏற்படுத்துவது ஒவ்வொரு இயற்கை ஆர்வலர்களின், அதுசார்ந்து படைப்புகளை உருவாக்கும் ஒவ்வொருவரின் கடமை.

சமீபத்திய ஆண்டுகளில் நீங்கள் வாசித்தவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க தமிழ் சூழலியல் புத்தகங்களைக் குறிப்பிட முடியுமா?

நூல்களை விட கட்டுரைகள் வாசித்தது தான் அதிகம். நாராயணி சுப்ரமணியன், சுபகுணம், மா, ராமேஸ்வரன், தங்க ஜெயராமன் ஆகியோரது சூழலியல், இயற்கையியல் சார்ந்த கட்டுரைகள் குறிப்பிடத்தக்கவை. பரிதியின் ‘பட்டினிப் புரட்சி, நக்கீரனின் ‘நீர்எழுத்து, ஜா. செழியனின் ‘பறவைகளுக்கு ஊரடங்கு, சு. பாரதிதாசனின் ‘பாறு கழுகுகளைத் தேடி’, வறீதையா கான்ஸ்தந்தின் ‘கடலம்மா பேசுறங் கண்ணு’ போன்ற நூல்களை குறிப்பிட்டுச் சொல்லலாம்.

தமிழ்ச் சூழலியல் படைப்புகளில் மொழிநடை, எடிட்டிங் போன்றவை மேம்பட்டிருப்பதாகக் கருதுகிறீர்களா?

இன்னும் வெளிநாட்டுப் பறவைகள் இங்கே வந்து கூடு வைக்கின்றன, கூகை ஒரு வெளிநாட்டுப் பறவை, யானைகள் அட்டகாசம் செய்கின்றன, சிறுத்தைகள் ஊருக்குள் ஊடுருவின என்றே எழுதிக் கொண்டிருக்கிறோம். செஞ்சந்தனம் அல்லது சந்தன வேங்கை என்கிற மரபான பெயர்கள் எப்படியோ உருமாறி செம்மரம் ஆகி விட்டது. வைரசை தமிழில் நச்சுயிரி என்று காலங்காலமாக படித்துவந்திருக்கிறோம். ஆனால் இப்போது அது தீநுண்மியாக திடீர் மாற்றம் அடைந்துவிட்டது. இது குறித்தெல்லாம் யாரும் கவலைப்படுவதாகவோ, கவனம் செலுத்துவதாகவோ தெரியவில்லை.

இயற்கை பாதுகாப்பு குறித்த சொல்லாடலில் மொழி ஒரு முக்கியப் பண்பு வகிக்கிறது. வார்த்தைகளை சரியாகக் கையாளுதல் (மனித-விலங்கு மோதல் அல்ல – மனித-காட்டுயிர் எதிர்கொள்ளல்), சரியான பதங்களை, பாரம்பரியப் பெயர்களை உபயோகித்தல், வழக்கொழிந்த பெயர்களை மீட்டெடுத்தல், சரியான துறைச்சொற்களை உருவாக்குதல் யாவும் அவசியம்.

——–

மக்கள் அறிவியலின் சிறப்பு

பறவைகளின் நண்பர்கள்

அது மே மாதத்தில் ஒரு நாள். பள்ளிகளுக்கெல்லாம் ஆண்டுத் தேர்வுகள் முடிந்து விடுமுறை நாள்கள். ஆனால் வால்பாறையின் அருகே உள்ள சின்கோனா அரசு மேனிலைப் பள்ளியை நோக்கி அந்த மாணவன் நடந்து சென்று கொண்டிருக்கிறான். பள்ளி வளாகத்தை அடைந்த அவன் தனது கால்சட்டைப் பையிலிருந்து ஒரு பேனாவையும் சிறிய கையேட்டையும் எடுத்துச் சுற்றுமுற்றும் பார்த்து எதையோ எழுதிக் கொண்டிருந்தான். சுமார் பதினைந்து நிமிடங்களுக்குப் பின் அங்கிருந்து புறப்பட்டுச் சென்றான்.

வீட்டை அடைந்தவுடன் அவனது தந்தையின் கைப்பேசியிலிருந்து அவனுடைய ஆசிரியரை அழைத்தான். “சார் நான் ஹரி பேசுறேன், இன்னிக்கிப் பள்ளிக்கூடத்தில பார்த்த பறவைகளின் பெயர்களைச் சொல்றேன் குறிச்சிக்கோங்க” என்றான்.

மணிப்புறா – 3, சின்ன மரங்கொத்தி – 2, கொண்டை வளர்த்தான் – 2, சீகாரப்பூங்குருவி – 2, காட்டு மைனா – 2.

செல்வகணேஷ் அவரது மாணவர்களுடன்

மறுமுனையில் இருந்தது அவனது ஆங்கில ஆசிரியரான செல்வகணேஷ் இந்தத் தகவல்களை குறித்துக் கொண்டு அந்த மாணவனுக்கு நன்றியைத் தெரிவித்தார். இவர் ஆங்கிலப் பாடம் எடுக்கும் ஆசிரியர் மட்டுமல்ல. ஒரு பறவை ஆர்வலரும் கூட. மேற்குத்தொடர்ச்சி மலைப்பகுதியில், தேயிலைத்தோட்டங்களும், அதைச்சுற்றி வனப்பகுதியையும் கொண்டுள்ள வால்பாறையில் பல வகையான அழகான பறவைகளை பார்க்க முடியும். அவர் அந்தப் பள்ளியில் வேலைக்குச் சேர்ந்த பின் 2015-இல் இருந்து அவரது பள்ளிவளாகத்தில் இருக்கும் பறவைகளைப் பார்த்து அடையாளங் கண்டு அவற்றைக் குறித்து வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். தான் மட்டுமே அவற்றைப் பார்த்து ரசிக்காமல், உடன் பணியாற்றும் ஆசிரியர்களுக்கும், மாணவர்களுக்கும் பறவைகளை அடையாளம் காணக் கற்றுக் கொடுத்துள்ளார். இதன் விளைவாகவே அப்பள்ளி மாணவ மாணவியர் பலரும் பறவைகளைப் பார்த்து ரசிப்பதிலும், அவற்றை அடையாளங் காண்பதிலும், பறவைகளின் குணங்களை உற்று நோக்குவதிலும் ஆர்வத்துடன் பங்கு பெறுகின்றனர்.

வகுப்பு நேரம் முடிந்தவுடன் ஆசிரியர்களும், ஆறாம் வகுப்பு முதல் எட்டாம் வகுப்பு மாணாக்கர்கள் பலரும் சேர்ந்து பள்ளி வளாகத்தில் உள்ள பறவைகளைப் பார்க்கச் சென்றுவிடுகின்றனர். சில பறவைகளின் குரலொலியை வைத்தே அடையாளங் கண்டு கொள்கின்றனர். இத்தனைக்கும் இவர்களிடம் இருப்பது ஒரே ஒரு இருகண்ணோக்கி மட்டுமே. அது இல்லாமல் கூட அப்பள்ளியில் வழக்கமாகத் தென்படும் பல பறவைகளைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் அல்லது அவற்றின் குரலைக் கேட்டவுடன் அடையாளங் காணுமளவிற்குத் தேர்ந்த பறவை ஆர்வலர்களாகியுள்ளனர்.
பள்ளி நாள்களில் அங்குள்ள பறவைகளைப் பார்த்து குறித்துக் கொண்டாலும், விடுமுறை நாள்களில் பள்ளியில் எந்தெந்தப் பறவைகள் தென்படுகின்றன என்கிற விவரங்கள் இல்லாதிருந்தன. ஆகவே ஓரிரு மாணவர்கள் விடுமுறை என்று கூடப் பார்க்காமல், வாரத்தில் ஒரு முறை அங்கு வந்து தங்கள் பள்ளிப் பகுதியின் பறவைகளைப் பதிவு செய்து வந்துள்ளனர்.

இப்போது இவர்கள் பள்ளிவளாகத்தில் தென்படும் பறவை வகைகள், அவற்றின் எண்ணிக்கை, அவற்றில் உள்ளூர்ப் பறவைகள் யாவை, ஆண்டு தோறும் அங்கே தென்படும் பறவைகள் யாவை, வலசை வருபவை யாவை, அவை எப்போது வலசை வருகின்றன, அங்கிருந்து எப்போது திரும்பிச் செல்கின்றன முதலிய விவரங்கள் அவர்களிடையே இருக்கின்றன.

இது எப்படிச் சாத்தியமாயிற்று? இரண்டு ஆண்டுகளாக (2015 முதல் 2017 வரை) ஒவ்வொரு நாளும் ஆசிரியர்களும் மாணவர்களும் தம் பள்ளியில் இருக்கும் பறவைகளைப் பார்த்துப் பட்டியலிடுவார்கள். அதை அவர்களது சிறிய கையேட்டில் எழுதி வைத்துக் கொள்வார்கள். புதிதாக அடையாளம் காண இயலாத பறவைகளின் உருவ அமைப்பு, நிறம், அதன் பண்பு முதலிய விவரங்களை எழுதிக் கொண்டு ஆசிரியர்களின் உதவியுடன் பள்ளி நூலகத்தில் உள்ள பறவைகளுக்கான களக் கையேட்டில் பார்த்து அடையாளம் காண்பர்.

இதையெல்லாம் அவர்களது ஆசிரியர்கள் eBird எனும் இணையத் தளத்தில் உள்ளிடுவார்கள். இவர்களது பள்ளிக்கு என்று தனியாக ஒரு கணக்கை ஏற்படுத்திக் கொண்டு, அவர்கள் பார்க்கும் பறவைகளைப் பற்றிய அவதானிப்புகளை இந்த இணையத் தளத்தில் சேர்த்து வைத்தனர்.

****

மரங்களின் நண்பர்கள்

சயானா சாபு, கேரள மாநிலத்தில், திருச்சூர் மாவட்டத்தில் உள்ள குத்தூர் எனும் ஊரில் இருக்கு சந்திரா நினைவு அரசு மேனிலைப் பள்ளியில் படிக்கும் பெண் மாணவர். அவர் அங்கே பாடம் படிக்க மட்டும் வரவில்லை. ஒவ்வொரு வாரமும், தனது சிறிய குறிப்பேட்டை எடுத்துக் கொண்டு பள்ளி வளாகத்தில் உள்ள சரக்கொன்றையை (Cassia fistula மலையாளத்தில் கனிக்கொன்னா) பார்க்கக் கிளம்பி விடுவார். அது அவரது மரம். சயானா சாபு வாரா வாராம் அவரது மரத்தோடு சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் செலவழிக்கிறார். அவர் செய்வதெல்லாம் இது தான்: அந்த மரத்தில் இளந்தளிர்கள் இருக்கின்றனவா, மலர்கள் இருக்கின்றனவா, காய்கள், கனிகள் இருக்கின்றனவா, அப்படி இருந்தால் கொஞ்சமா, அல்லது நிறையவா என்கிற எளிய சில தரவுகளைக் குறித்துக் கொள்கிறார்.

இந்த அவதானிப்புகளை அவரது ஆசிரியர் சுமங்களாவிடம் தந்து சீசன் வாச் (Seasonwatch) எனும் இணையத் தளத்தில் சேர்க்கிறார். கடந்த மூன்று ஆண்டுகளாக விடாமல் இதைத் தொடர்ந்து செய்து வருகிறார்.

சரக்கொன்றை (Cassia fistula). Photo: Swati Sidhu/Wikimedia Commons

இப்போது அவருக்குத் தனது மரத்தினைப் பற்றிய புரிதல் ஓரளவுக்கு உண்டு. அவரது மரம் எந்த மாதத்தில் இலையை உதிர்க்கும், எப்போதெல்லாம் பூப் பூக்கும் என்பதை அவர் அறிவார்.
இவர் மட்டுமல்ல இப்பள்ளியில் படிக்கும் பல மாணவர்கள் தங்களுக்கென சில மரங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அம்மரங்களைப் பற்றிய விவரங்களைச் தொகுத்து இணையத்தில் சேர்த்து வருகின்றனர். இந்தத் செயல்திட்டத்தை ஒருங்கிணைப்பவரான ஆசிரியை சுமங்களா மட்டும் அவர்கள் பள்ளி வளாகத்திலும் அதனை அடுத்த பகுதிகளிலும் உள்ள சுமார் எழுபது மரங்களைப் பார்த்து அவை பூக்கும், எப்போது காய்க்கும் போன்ற விவரங்களைச் தொகுத்து வருகிறார்.

*****

மக்கள் அறிவியலாளர்கள்

கானுயிர்களையும் அவற்றின் வாழிடங்களையும் பாதுகாக்க நடத்தப்படும் அறிவியல் ஆராய்ச்சிகளில் பொதுமக்களும், மாணவர்களும் பங்களிக்க முடியும். இவ்வாறு பொதுமக்கள் பங்குபெறும் அறிவியல் ஆராய்ச்சித் திட்டங்களுக்கு மக்கள் அறிவியல் (citizen science) என்று பெயர்.
தமிழகத்தில் உள்ள சின்கோனா பள்ளி மாணவரான விஜி அவரது ஆசிரியர் செல்வகணேஷ், கேரளாவில் உள்ள குத்தூர் சந்திரா நினைவு அரசு மேனிலைப் பள்ளி மாணவர் சயானா சாபு, அவரது ஆசிரியர் சுமங்களா இவர்கள் அனைவருக்கும் ஓர் ஒற்றுமை இருக்கிறது. இவர்கள் அனைவருமே மக்கள் அறிவியலாளர்கள் (citizen scientists) ஆவர்.

பள்ளி மாணவர்கள் பறவைகளைப் பார்ப்பதாலும் பறவைகளைப் பற்றிய விவரங்களைத் தொகுப்பதாலும் யாருக்கு என்ன பயன்?

பறவைகளுக்குப் பயன்படும். ஆம், இப்படித் தொகுக்கும் தகவல்கள் பறவைகளின் பாதுகாப்புக்கு உதவுகின்றன. பறவைகளை ஓரிடத்திலிருந்து அல்லது பல இடங்களில் இருந்து பலர், பல காலமாகப் பார்த்துப் பதிவு செய்வதன் மூலம் பறவைகளின் பரவல், அடர்வு, வலசை வரும், போகும் பருவம், எண்ணிக்கையில் ஏற்படும் மாற்றம் போன்ற விவரங்களை அறிந்து கொள்ள முடியும். இதை வைத்துப் பறவைகளின் நிலையையும் அவற்றின் வாழிடங்களின் நிலையையும் அறிந்து கொள்ளலாம். இந்த விவரங்கள் பறவைகளின் பாதுகாப்புக்குப் பேருதவி புரியும். எடுத்துக்காட்டாக, வலசை வரும் பறவைகள் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்திற்கு வந்து சேரும் நாளையும் அவை அந்த இடத்தை விட்டு மீண்டும் திரும்பிப் போகும் நாளையும் பல ஆண்டுகளாகக் கண்காணித்து வருவதன் மூலம் புறச்சூழலில் ஏற்படும் காலநிலை மாற்றங்களைக் (climate change) கணிக்க முடியும்.

பார்த்த பறவைகளின் விவரங்களைத் தம்மிடமே வைத்துக் கொள்ளாமல் அனைவரும் பார்த்து அறியக்கூடிய இணையத் தளங்களில் சேர்த்தால் அது அனைவருக்கும் உதவும். இதைத்தான் சின்கோனா பள்ளியின் ஆசிரியர் செல்வகணேஷ் செய்து வருகிறார்.

பறவைகள் சிறந்த சூழலியல் சுட்டிக்காட்டிகள் (Ecological Indicators). ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்திலிருந்து குறிப்பிட்ட வகைப் பறவைகள் குறைந்து போனால் அல்லது முற்றிலுமாக இல்லாமற் போனால் அந்தச் சூழல் அவ்வகைப் பறவைகளுக்கு உகந்ததாக இல்லை என்பதைக் காட்டுகிறது. அந்தச் சூழல் விரைவில் மனிதர்களும் வாழத் தகுந்ததாக இல்லாமற் போகலாம். நாம் வாழும் சூழல் நல்ல நிலையில் உள்ளதா இல்லையா என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவதில் பறவைகள் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன. அதனால் பறவைகளை தொடர்ந்து கண்காணிப்பதன் முலம் நாம் வாழும் சூழலில் ஏற்படும் மாற்றங்களை அறிந்து கொள்ள முடியும்.

ஒரு மரம் எப்போது பூக்கிறது, எப்போது காய்க்கிறது ஆகியவற்றைத் தொடர்ந்து கண்காணிப்பதனால் என்ன பயன்?

இது போன்ற தாவரங்களின் வாழ்வியல் விவரங்களைத் தொடர்ந்து பல ஆண்டுகள் கண்காணித்து ஆவணப்படுத்தி வருவதன் மூலம் ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியிலும், உலக அளவிலும் ஏற்படும் கால நிலை மாற்றத்தைப் (Climate change) பற்றி அறிந்து கொள்ள முடியும். எடுத்துக்காட்டாக, வேப்பம்பூ சித்திரையில் பூக்கும் என்பதை அறிவோம். ஆனால் ஒவ்வோர் ஆண்டும் வேப்பமரம் சரியாகச் சித்திரையில் தான் பூக்கிறதா, அல்லது சற்று முன்போ அல்லது தாமதமாகவோ பூக்கிறதா என்பதை அறிய, அது பூக்கும் நாளை/வாரத்தைத் தொடர்ந்து பல ஆண்டுகள் ஆவணப்படுத்தப்படவேண்டும். ஒரு வேளை தாமதமாகப் பூத்தால் தட்பவெப்ப நிலை, மழையளவு போன்ற காரணிகளுக்கும் இதற்கும் ஏதேனும் தொடர்பு இருக்கிறதா என ஆராய்ந்து அறிய முடியும். பருவங்கள் மாறுவதை அறிவியல் அடிப்படையில் அறிந்து கொள்வதற்கு சீசன் வாச் (seasonwatch.in) போன்ற மக்கள் அறிவியல் திட்டங்கள் உதவும்.

இந்தத் திட்டங்களில் பங்கு பெறுவதால் மாணவர்களுக்கு என்ன பயன்?

புறவுலகினைப் போற்றுதல், சுற்றுச்சூழல் மேன்மேலும் சீரழியாமல் பாதுகாத்தல், கானுயிர்களைப் பேணுதல், வாழிடங்களை மதித்தல், இயற்கையை நேர்மையான, பொறுப்பான முறையில் நுகர்தல் ஆகியன குறித்த புரிதல்களைப் பொதுமக்களுக்கும் இளைய தலைமுறையினருக்கும் சுற்றுச்சூழல் கல்வி (Environmental Education) அல்லது இயற்கைக் கல்வியின் (Nature Education) மூலம் விளக்க முடியும். எனினும், வகுப்பில் பாடமாக படிப்பதைக் காட்டிலும் தாமாகவே இவற்றுக்கான தேவையை உணர்ந்தால் ஒருவருடைய மனத்தில் இவற்றைப் பற்றிய புரிதல்கள் எளிதில் பதியும். ஒரு முறை இப்படி உணர்ந்தால் இயற்கைப் பாதுகாப்பிலும் சுற்றுச்சூழலைப் பேணுவதிலும் பற்றுதல் ஏற்பட்டு வாழ்நாள் முழுவதும் அதற்கான நற்செயல்களையும் நற்பண்புகளையும் கடைப்பிடிக்கும் வாய்ப்புகள் அதிகம்.

மக்கள் அறிவியல் திட்டங்கள் வழியாகப் பொதுமக்கள், மாணவர்கள், இயற்கை ஆர்வலர்கள் ஆகிய அனைவரையும் அறிவியல் ஆராய்ச்சியில் பங்கு பெற வைத்தால் அவர்களுக்குப் புறவுலகின் மேல் ஆர்வமும் கரிசனமும் ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகரிக்கும். அவர்களிடையே புறவுலகினைப் பற்றிய புரிதல் கூடும். இயற்கையின் விந்தைகளை அவர்கள் நேரடியாகப் பார்த்து மகிழும் வாய்ப்பும் அதிகமாகும். அதே வேளையில் இது தொடர்பாக நடக்கும் ஆராய்ச்சிகளுக்கு நேடியாயாகப் பங்களிக்கும் வாய்ப்பும் அவர்களுக்குக் கிடைக்கும்.

சரி, அறிவியல் ஆராய்ச்சியில் பங்கு பெற்று விவரங்களை (தரவுகளைத்) தரும் வேலையைச் செய்வது மட்டுந் தான் பொதுமக்கள், மாணவர்கள் ஆகியோரது வேலையா? இல்லை. இத்திட்டங்களில் பங்கு பெறுவோர் வெறும் தகவல் தொகுக்கும் வேலையைச் செய்பவர்களாக மட்டும் இல்லாமல் அதை ஏன் செய்கிறோம் எனும் அறிவியல் பின்னனியைத் தெரிந்து கொள்ள உதவுதல், அதைப் பற்றிய அறிவை மேன்மேலும் பெருக்கிக் கொள்ளும் ஆர்வத்தைத் தூண்டுதல், ஒரு பொறுப்பான இயற்கைவாதிக்கான பண்பை வளர்த்தல் ஆகியன இது போன்ற மக்கள் அறிவியல் திட்டங்களின் தலையாய நோக்கங்கள்.

பல்லுயிர்ப் பாதுகாப்புக்கும், சுற்றுச்சூழல் பேணலுக்கும் சூழலியலாளர்களும், கானுயிர் ஆராய்ச்சியாளர்களும் மட்டுமே பங்களிக்க வேண்டும் என்கிற கட்டாயம் இல்லை. சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு, இயற்கைப் பாதுகாப்பு, புறவுலகின்பால் கரிசனம் முதலியவை இந்த பூமியில் வாழும் ஓவ்வொருவருக்கும் அவசியம் இருக்க வேண்டிய பண்புகள். அவற்றை உருவாக்கி வளர்த்துக்கொள்வதற்கான வாய்ப்பை மக்கள் அறிவியல் திட்டங்கள் அனைவருக்கும் அளிக்கின்றன.

—

துளிர் – சிறுவர்களுக்கான அறிவியல் மாத இதழில் (ஜூன் 2021 Vol 34, No. 3, பக்கங்கள் 13-15) வெளியான கட்டுரையின் முழுவடிவம். அக்கட்டுரையை PDFல் காண இங்கே சொடுக்கவும்.

பறவைக் கீர்த்தனைகள்

பறவைகள் மனித குலத்தை ஆதியில் இருந்தே வியக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கின்றன. பறவைகளின் வாழ்வியலில் நம் அனைவரையுsம் பெரிதும் கவர்வது அவற்றின் பறக்கும் திறனும், இனிமையான குரலொலியுமே! பறவைகளின் கண்கவர் நிறங்களும், கூடுகட்டுதல், வலசை போதல் போன்ற சில வித்தியாசமான பண்புகளும் நம்மை வியக்க வைத்ததாலும், பறவைகளை சரியாக அவதானிக்கும் பழக்கமும், ஆர்வமும் இல்லாதவர்களையும் கூட ஈர்ப்பது அவற்றின் குரலொலி. மனித குலம் முதன்முதலில் இரசித்த இசை பறவைகளுடையதாகத்தான் இருக்க வேண்டும். அப்பொழுதிலிருந்தே பறவைகள், மனிதர்களின் எண்ணங்களையும், கற்பனைகளையும் ஆட்கொண்டு அவற்றைப் பற்றி இலங்கியங்களில், இசையில், நாட்டியங்களில், ஓவியங்களில், கவிதைகளில் என பல்வேறு கலை வடிவங்களில் பதிவு செய்ய தூண்டுகோலாய் இருந்திருக்கின்றன.

தமிழ் செவ்விலக்கியங்களில் குறிப்பாக, பாடல்களிலும் கவிதைகளிலும் செங்கால் நாரை, கானமயில், சிட்டுக்குருவி என பல பறவைகள் இடம் பெற்றிருக்கும். நாட்டுப்புறப் பாடல்களிலும், சிறுவர் பாடல்களிலும்கூட பல பறவைகள் இடம் பெற்றிருக்கும். ஆயினும் இவை யாவும் உவமைகளாகவோ, உருவகங்களாகவோ, சிறு குறிப்புகளாகவோ அல்லது மிஞ்சிப் போனால் ஓரிரு முழுப் பாடல்களாகவோ மட்டுமே இருக்கும். பறவைகளைப் பற்றி மட்டும், அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட வகைப் பறவையைப் பற்றி மட்டும் புகழ்பாடும் கவிதைகளும், பாடல்களும் அரிதே.

மாறாக ஆங்கிலத்தில் பறவைகளுக்காகவே எழுதப்பட்ட கவிதைகளைக் காணமுடிகிறது. எடுத்துக்காட்டாக, ஜான் கீட்ஸ் (John Keats) எழுதிய நைட்டிங்கேல் எனும் அழகாகப் பாடும் பறவையைப் பற்றிய “Ode to a Nightingale” எனும் கவிதை, வானம்பாடி குறித்த “To a Skylark” எனும் ஷெல்லியின் (P B Shelly) கவிதை. இன்னும் பல பறவைகளைப் பற்றிய கவிதைகளை Billy Collins தொகுத்த “Bright Wings” நூலிலும், Simon Armitage & Tim Dee தொகுத்த “The Poetry of Birds” நூலில் காணலாம்.

ஆங்கிலத்தில் இருக்கும் அளவிற்கு இல்லை என்றாலும், அண்மைய காலங்களில் தமிழிலும், செல்வமணி அரங்கநாதனின் “மாட்டுவண்டியும், மகிழுந்தும்…”, (பொன்னுலகம் பதிப்பகம்), அவைநாயகனின் “காடுறை உலகம்” (ஓசை வெளியீடு), ம. இலெனின் தங்கப்பாவின் “உயிர்ப்பின் அதிர்வுகள்” (தமிழினி பதிப்பகம்) முதலிய நூல்களில் இயற்கை குறித்தும், பறவைகள் குறித்தும் பல கவிதைகளைக் காணலாம். பறவைகளை மட்டுமே கொண்ட கவிதைத் தொகுப்பு ஆசையின் “கொண்டலாத்தி” (க்ரியா வெளியீடு). இவை எனது கண்களில் பட்டவை, எனக்குத் தெரியாமல் வேறு சில நூல்களும் இருக்கக்கூடும்.

தமிழ் சினிமாப் பாடல்களில் சில இடங்களில் சில பறவைகளைப் பற்றிய குறிப்புகளும் வரும். சில காலத்திற்கு முன் சிட்டுக்குருவி எத்தனை சினிமாப் பாடல் வரிகளில் வருகிறது என கணக்கிட்டதில் சுமார் 20 பாடல்களை பட்டியலிடமுடிந்தது. ஆனாலும், முழுப்பாட்டும் அந்தப் பறவைக்காக இருக்கவில்லை. எதோ எதுகை மோனையாக அமைய வேண்டும் என்பதற்காகவே சிட்டு எனும் வார்த்தையை பயன்படுத்தி இருப்பார்கள். சிட்டுக்குப் பிறகு தொட்டு, பட்டு, மெட்டு போன்ற வார்த்தைகளையும், குருவிக்கு அடுத்ததாக அருவியும் இருக்கும்.

பறவைகள் பற்றிய கவிதைகள் இருந்தாலும் அவற்றை இசையமைத்துப் பாடலாகப் பாடியது தமிழில் இதுவரை இருந்ததாகத் தெரியவில்லை. அந்தப் பெரும் குறையை எழுத்தாளர் பெருமாள்முருகனும், கர்நாடக சங்கீதப் பாடகர்கள் சங்கீதா சிவக்குமாரும், T.M.கிருஷ்ணாவும், போக்கியிருக்கிறார்கள். எந்த ஒரு முன் உதாரணமும் இல்லாத இந்த அருமையான முன்னெடுப்பில் பாடல் பெற்ற பறவைகள், சிட்டுக்குருவி, ஆந்தை, காகம், பனங்காடை, குயில் ஆகிய பறவைகள். இந்தப் பாடல்கள் அனைத்தையும் T.M.கிருஷ்ணாவின் யூடியுப் சேனலில் கேட்டு மகிழலாம்.

பெருமாள் முருகனின் படைப்புகளில் இயற்கையை நுட்பமாக அவதானித்து எழுதப்பட்ட பல செய்திகளையும், குறிப்புகளையும், உயிரினங்களின் வட்டாரப் பெயர்களையும் காணலாம். தமிழில் பசுமை எழுத்தின் முன்னோடியான மா. கிருஷ்ணன், கலைக்களஞ்சியத்தில் எழுதிய பறவைகளைப் பற்றிய விளக்கங்களையும், வேடந்தாங்கல் பற்றிய குறுநூலையும் “பறவைகளும் வேடந்தாங்கலும்” எனும் நூலாகத் தொகுத்தவர். இப்போது பறவைக் கீர்த்தனைகள், என இயற்கையைப் பற்றிய விழிப்புணர்வை அனைவரிடமும் ஏற்படுத்துவதை தொடர்ந்து செய்து வருகிறார். பறவைகளின் பண்புகளை உற்று நோக்கியும் அவற்றின் சரியான பெயரையும் தெரிந்த ஒருவர் இது போன்ற கீர்த்தனைகளை எழுதியது மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது.

கீர்த்தனை என்றாலே கடவுள் சார்ந்தது எனும் எண்ணத்தை மாற்றி இயற்கைக்கும் எனதாக்கிய கர்நாடக சங்கீத பாடகர் தம்பதியரான சங்கீதா சிவக்குமார், T.M.கிருஷ்ணா, அவரது குழுவினரையும் எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும். இசையைப் பற்றி குறிப்பாக கர்நாடக இசையைப் பற்றிய ஞானம் ஏதும் எனக்கு இல்லை. இருப்பினும் பறவைகளையும், இயற்கையின் கூறுகளையும் கொண்ட எந்த ஒரு கலைப்படைப்பும் இயற்கை ஆர்வலர்களை மிகவும் மகிழ்வுறச் செய்யும். குறிப்பாக இயற்கையின் விந்தைகளைப் பற்றியும், இயற்கையின் ஒரு அங்கமான பறவைகளின் பாதுகாப்பு குறித்தும் பொதுமக்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தும் பணியில் முனைந்திருக்கும் இயற்கை கல்வியாளர்களுக்கு இது போன்ற கலைப்படைப்புகள் உதவியாக இருக்கும்.

இயற்கையையும் பறவைகளையும் போற்றி, வர்ணித்து மட்டும் எழுதாமல் அவற்றிற்கு ஏற்படும் பாதிப்புகள் குறித்தும், அவற்றைப் பாதுகாக்க நாம் அனைவரும் செய்யவேண்டியவை குறித்தும் பாடல்கள் அதிகம் வரவேண்டும். எண்ணூர் கழிமுகம் குறித்து T.M. கிருஷ்ணா பாடிய “புறம்போக்கு” பாடலைப் போல பறவைகளுக்கும் அவற்றின் வாழிடங்களுக்கு ஏற்படும் பல்வேறு பாதிப்புகள் குறித்தும் பாடல்கள் வரவேண்டும். பறவைகளோடு இல்லாமல், இயற்கையின் அங்கமான வண்ணத்துப்பூச்சி, தட்டான்கள், மரங்கள் என பல்வேறு உயிரினங்கள் குறித்தும் இது போன்ற பாடல்கள் வர வேண்டும். பெருமாள்முருகன் – T.M. கிருஷ்ணா தொகுப்பில் நீர், நிலம், காற்று, தீ, ஆகாயம் ஆகிய இயற்கையின் அங்கங்களைப் பற்றியும், பனை மரத்தைப் பற்றியும் கூட கீர்த்தனைகள் இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இந்த படைப்புகளை முன்னுதாரணமாகக் கொண்டு, கலைத்துறையில் இயற்கையின் பால், இயற்கை பாதுகாப்பின் பால் ஆர்வம் உள்ள அனைவரும் இது போன்ற பல முயற்சிகளில் ஈடுபடவேண்டும். இந்த வகையில் தீட்சிதா வெங்கடேசனும், அரிவரசும் பாடிய, அண்மையில் நாம் அனைவரையும் கவர்ந்த, மற்றுமொரு பாடல் “எஞ்சாயி, எஞ்சாமி”. இது போல இயற்கை சார்ந்த ராப் பாடல்கள், கானா பாடல்கள் எல்லாம் வர வேண்டும்.

இயற்கையின் விந்தைகளைக் குறித்தும், பாதுகாப்பு குறித்தும் ஆங்கிலத்தில் பதிப்பிக்கப்படும், புள்ளிவிவரங்களைக் கொண்ட ஆராய்ச்சி கட்டுரைகளைக் காட்டிலும், அவற்றைத் தழுவி தாய் மொழிகளில் எழுதப்படும் கட்டுரைகள் தான் பொதுமக்களை எளிதில் சென்றடையும். இது குறித்த விளக்கக் காணொளிகளும், ஆவணப்படங்களும், ஓவியங்களும், சிற்பங்களும், கேலிச்சித்திரங்களும் உதவும். இவற்றின் வரிசையில் இயற்கை பாதுகாப்பிற்கு இசையும் பேருதவி புரியும்.

கலையின் எல்லா வகைகளிலும், வடிவங்களிலும் இயற்கையைப் போற்றவும், பாதுகாக்கவும் படைப்புகள் பல வர படைக்கப்பட வேண்டும். அந்தந்த துறைசார் வல்லுனர்களின் கூட்டணிகள் பல உருவாக வேண்டும். இதற்கு பறவைக் கீர்த்தனைகள் ஒரு முன்னோடியாகத் திகழும் என நம்புவோம்.

—–

தி இந்து தமிழ் 30 May 2021 அன்று வெளியான கட்டுரையின் முழு வடிவம். அக்கட்டுரைக்கான உரலி இங்கே.

என்ன வேண்டும் தமிழ்நாட்டுக்கு?

இந்து தமிழ் திசை நாளிதழில் 18/03/2021 அன்று வெளியான கட்டுரையின் முழு வடிவம். தமிழக சட்டமன்றத் தேர்தலை ஒட்டி கடல் சூழலியல்-வள அரசியல் குறித்து பேராசிரியர் வறீதையா கான்ஸ்தந்தின், பழங்குடியினர் நலன் குறித்து திரு. எஸ். சி. நடராஜ், பொது சுகாதாரம், மருத்துவம் குறித்து திரு. ஜி. ஆர். இரவீந்திரநாத், பொதுக்கல்வி குறித்து பேராசிரியர் வீ. அரசு என பல துறைசார் வல்லுனர்களின் கட்டுரைகள் இதே தலைப்பில் வெளியானது.

இயற்கை, காட்டுயிர் பாதுகாப்பு தொடர்பான சில கருத்துக்களை இந்தக் கட்டுரை மூலம் தெரிவிக்க வாய்ப்பு கிடைத்தது. இது ஒரு முழுப்பட்டியல் அல்ல.

பருவநிலை அவசரநிலை – முதலில் பருவநிலை மாற்றம் குறித்தும்,  அதனால் ஏற்படும் பாதிப்புகள், அதற்கான காரணங்கள் யாவற்றையும் பற்றி       எல்லா அரசியல் கட்சிகளுக்கும் புரிதல் ஏற்பட வேண்டும். அதன் பிறகு வளர்ச்சி எனும் பெயரில் எடுக்கப்படும் எல்லா  செயல் திட்டங்களிலும்  அவற்றால் ஏற்படும் பாதிப்புகளையும், அவை எந்த வகையில் இயற்கைச் சீரழிவுக்கும், புவிவெப்பமயமாதலுக்கு  காரணமாகிறது என்பதைக் கருத்தில் கொண்டு அதற்கேற்ப செயல்படவேண்டும். பருவநிலை அவசரநிலையை பிரகடனம் (Climate Emergency Declaration) செய்யவேண்டும். பொருளாதார வளர்ச்சியை மட்டுமே குறிக்கோளாகக் கொள்ளாமல், இயற்கைக்கு இணக்கமான வளங்குன்றாத வளர்ச்சி முறைகளைப் பின்பற்ற வேண்டும். நிலையான, உறுதியான பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு  சீரழிக்கப்படாத சுற்றுச்சூழல் தான் முக்கிய முதலீடு என்பதை கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

நில, நீர், காற்று மாசு – இயற்கை அன்னை இலவசமாக  நம்  அனைவருக்கும் தந்த பரிசு. நாம் வாழும் இந்த நிலம், பருகும் நீர், சுவாசிக்கும் காற்று. நிலத்தை பாழ் படுத்தும் எந்த வகையான செயல் திட்டங்களையும் ஊக்கப்படுத்தக் கூடாது. இயற்கை விவசாயத்திற்கு  மானியங்களும், கடனுதவிகளும் தாராளமாகத் தந்துதவி ஊக்குவிக்க வேண்டும். திடப்பொருள் கழிவு மேலாண்மையை (குறிப்பாக மருத்துவ, பிளாஸ்டிக் கழிவு) சரிவரச் செய்ய வேண்டும். இரசாயன, தொழிற்சாலை, சாயக் கழிவுகளை ஆறு, குளங்கள், கடல் முதலான நீர்நிலைகளில் வெளியேற்றுவதை முற்றிலும் தடுக்க வேண்டும். காற்று மாசினை கட்டுப்படுத்தவும், குறைக்கவும் (குறிப்பாக நகரங்களிலும், தொழிற்சாலைகள் நிரம்பிய பகுதிகளிலும்) வழி வகை செய்ய வேண்டும். தூய்மையான நீரையும், காற்றையும் பொதுமக்கள் இலவசமாகப் பெற வழி செய்ய வேண்டும். 

நீர்வளங்கள் பாதுகாப்பும் மேலாண்மையும் – குளம், ஏரி, ஆறு, சதுப்பு நிலங்கள், கடல் பகுதி முதலான நீர்நிலைகளை மேன்மேலும்  மாசுபடாமலும், ஆக்கிரமிக்கப்படாமலும், சீரழியாமலும் சரிவரப் பாதுகாக்க வேண்டும். குடிநீர் பற்றாக்குறையை தீர்க்க குழாய் மூலமாகவும், நதிகளை இணைப்பதன் மூலமாகவும் நிரத்தரத் தீர்வு காணமுடியாது என்பதையும், இது இயற்கையை மேன்மேலும்  சீர்குலைக்கும் என்பதையும் அறிய வேண்டும். தூய்மை செய்கிறோம் எனும் பெயரில் ஆறுகளின், ஏரிகளின் கரைகளை சிமெண்டு (வைத்துப்) பூசி அவற்றை மூச்சடைக்க வைக்காமல் கழிவுகளை அகற்றி, மாசை நீரில் கலக்கும் தொழிற்சாலைகளை இரும்புக் கரம் கொண்டு ஒடுக்கவும் வேண்டும்.  

இயற்கையான வாழிடங்களின் பாதுகாப்பு – இயற்கையான வாழிடங்கள் (காடு, வெட்டவெளிப் புல்வெளிகள், நீர் நிலைகள்) மேன்மேலும் ஆக்கிரமிக்கப்படாமலும், அயல் தாவரங்களால் பாதிப்படையாமலும் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும். வெட்டவெளிகள்  பாழ் நிலங்கள் (Waste lands) அல்ல அதுவும் ஒரு வகையான இயற்கையான வாழிடம் என்பதை அறிய வேண்டும். இந்த வாழிடங்களை பாதுகாப்பது எவ்வளவு முக்கியமோ, அதேபோல்  அவ்வாழிடங்களில் சீரழிந்த பகுதிகளை அங்குள்ள தாவரங்களை மட்டும் வைத்து வளர்த்து அறிவியல் பூர்வமாக மீளமைத்தலும் (Ecological restoration) முக்கியம் என்பதை அறிய வேண்டும். அதற்காக திறந்த வெளி புதர் காடுகளிலும், வெட்டவெளிப் புல்வெளிகளிலும் யூக்கலிப்டஸ் முதலான அயல் தாவரங்களை நட்டு வைத்து வளர்ப்பது மீளமைத்தல் ஆகாது என்பதையும் அறிய வேண்டும். இது போல வளர்த்து வைத்த ஓரினத்தாவரங்கள், காடுகள் ஆகிவிடாது என்பதையும், இவற்றால் வனப்பரப்பு அதிகரித்து விட்டதாகச் சொல்வதையும் ஏற்க முடியாது.    

வனத்துறை மேம்பாடு – வனத்துறையில் உள்ள காலி பணியிடங்களை உடனடியாக நிரப்ப வேண்டும். குறிப்பாக பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளில் (சரணாலயங்கள், புலிகள் காப்பகங்கள்) வேட்டைத் தடுப்புக் காவலர்களின் (Anti-poaching watchers) எண்ணிக்கையை அதிகரிக்க வேண்டும். பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகள் அல்லாத வனத்துறையின் கீழ் உள்ள இடங்களிலும் இது போன்ற வேட்டைத் தடுப்புக் காவலர்களை பணியில் அமர்த்தி அவர்களுக்கு சரியான நேரத்தில் ஊதியத்தை அளிப்பதோடு, ஆயுள், விபத்து காப்பீடுகளையும் அளிக்க வேண்டும். வனத்துறை அதிகாரிகளுக்குத் தேவையான உபகரணங்களையும் (காமிரா, ஜி.பி.எஸ்), நவீன ஆயுதங்களையும் வழங்க வேண்டும். வனப் பாதுகாப்பு, காட்டுயிர் பாதுகாப்புச் சட்டங்களை தளர்த்தவோ, நீர்த்துப்போகவோ செய்யாமல் கடுமையாக்கவும், தேவையான இடங்களில் விரிவாக்கவும் வேண்டும். திருட்டு வேட்டையை தடுக்கவும், கண்காணிக்கவும் ஒவ்வொரு சரகத்திற்கும் பறக்கும் படையை அமைக்கவேண்டும். காட்டுயிர் ஆராய்ச்சியாளர்களையும் (Wildlife Biologist) காட்டுயிர் மருத்துவர்களையும் (Wildlife Veterinarians) எல்லா பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளிலும் நிரந்தரப் பணியில் அமர்த்தி அவர்களின் ஊதியத்தையும் சீரமைக்க வேண்டும்.

மனித-காட்டுயிர் எதிர்கொள்ளல் – மாறிவரும் பொருளாதாரச் சூழலை சமாளிக்க, இயற்கை வளங்களைக்  குன்ற வைக்கும் பல வளர்ச்சித் திட்டங்கள் செயல்படுத்தப்படும் காரணங்களால் (யானைகளின் வழித்தடங்களை ஆக்கிரமிக்கும் கட்டமைப்புகள், விவசாயப் பெருக்கத்திற்காக வனப்பகுதிகளின் ஓரங்களை  ஆக்கிரமித்தல்,  இயற்கையான வாழிடங்களின் ஊடே  செல்லும் சாலை, இரயில் தடம், மின் கம்பிகள் முதலான நீள் கட்டமைப்புத் திட்டங்கள்) மனித-காட்டுயிர் எதிர்கொள்ளல் மேன்மேலும்  அதிகரிக்கின்றது. இதனால் மனித உயிர் இழப்பும், காட்டுயிர் உயிர் இழப்பும், வாழிட இழப்பும் ஏற்படுகிறது. மனித-காட்டுயிர் எதிர்கொள்ளலை சமாளிக்க வனத்துறையுடன், வருவாய்த் துறை, காவல் துறை போன்ற துறைகளையும் ஒருங்கிணைத்து செயல்பட வைக்க வேண்டும். பாதுகாக்கப்பட்டப் பகுதிகளுக்கு (Protected areas) வெளியேயும் தென்படும் காட்டுயிர்களால் (குறிப்பாக மயில்) சேதம் அதிக அளவில் இருப்பின் அதை உறுதி செய்த பிறகு, அங்கும் அரசு இழப்பீடு அளிக்கும் திட்டத்தை ஏற்படுத்துதல் அவசியம். விவசாயிகளுக்கும் பயிர்களை காப்பீடு செய்யும் திட்டங்களை தொடங்குவதும் அவசியம். காட்டுயிர்களின் உயிருக்கு ஆபத்தில்லாத பயிர்களைப் பாதுகாக்கும் முறைகளை கண்டறிந்து அந்த முயற்சிகளை அதிகப்படுத்த வேண்டும்.

விலங்குவழி நோய்த்தொற்றுப் பரவல் கண்காணிப்பும் மேலாண்மையும் – எதிர்காலத்தில் விலங்குவழி பெருந்தொற்றின் தீமைகளைக் குறைக்க ஒரே நலவாழ்வு கோட்பாட்டை (One Health Concept) முதன்மைப்படுத்தி நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும். அதாவது, நல்வாழ்வு என்பது மனிதர்களுக்கு மட்டுமல்ல, அவர்களைச் சுற்றியிருக்கும் நிலவமைப்பு, சுற்றுச்சூழல், அதிலுள்ள காட்டுயிர்கள் ஆகிய எல்லாவற்றின் நலனையும் கருத்தில் கொண்டது என்பதை உணர்ந்து செயல்பட வேண்டும். விலங்குவழித் தொற்றுக்குக் காரணமான காட்டுயிர் கள்ளச் சந்தை, காட்டுயிர் வேட்டை போன்றவற்றை இரும்புக்கரம் கொண்டு ஒடுக்க வேண்டும். விலங்குவழி நோய்த்தொற்று பரவல், மேலாண்மை குறித்த ஆராய்ச்சிக் கூடங்களை உருவாக்க வேண்டும்.

இயற்கைக் கல்வி – இயற்கை பாதுகாப்பு, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு குறிந்த கருத்தாக்கங்கள் கொண்ட பாடத்திட்டத்தினை பள்ளிகள், கல்லூரிகள் என எல்லா தளத்திலும் ஏற்படுத்த வேண்டும். பொதுமக்களுக்கும் இந்த கருத்தாக்கங்கள் குறித்து விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டும். குறிப்பாக மனித காட்டுயிர் எதிர்கொள்ளல் அதிகமாக உள்ள பகுதியில் உள்ளவர்களுக்கு காட்டுயிர்களின் பால் இயல்பாகவே இருக்கும் நல்உணர்வுகளையும், உணர்வுபூர்மவான ஈர்ப்பையும், பிடிப்பையும் போற்றியும், அவை குன்றாமல் இருக்கவும்    ஆவன செய்ய வேண்டும். விலங்குவழித் தொற்றுக்குக்கான  காரணங்களையும், அவை பரவாவண்ணம், தனிமனிதராக செய்ய வேண்டிவற்றையும், பொது சுகாதாரத்தை வலியுறுத்தியும், இயற்கை சீரழிவுக்கு நேரடியாகவோ, மறைமுகமாகவோ துணைபோகாமல் இருப்பதையும் பாடத்திட்டங்களில் சேர்க்க வேண்டும்.

அழிவின் விளிம்பில் இருக்கும் வாழிடங்கள், காட்டுயிர்கள் பாதுகாப்பு – யானை, புலி முதலான பேருயிர்கள்  மட்டுமல்லாது, அதிகம் அறியப்படாத உயிரினங்களின் (உதாரணமாக அலங்கு, வௌவால் வகைகள் போன்றவை) பாதுகாப்பையும் மேம்படுத்த வேண்டும். பாறு கழுகுகள் போன்ற அழிவில் விளிம்பில் இருக்கும் பறவைகளைப் பாதுகாக்க நெடுங்காலத் திட்டங்களை தொடங்க வேண்டும். வனத்துறையால் பாதுகாக்கப்படாத பகுதிகளில் உள்ள புதர்காடுகள், வெட்டவெளிப் புல்வெளிகள், கடலோரப் பகுதிகள் முதலான வெகுவாக அழிக்கப்பட்டுவரும் வாழிடங்களையும், அங்குள்ள உயிரினங்களையும் பாதுகாக்க வழிவகை செய்ய வேண்டும்.

நகரச் சூழல் மேம்பாடு – நகர்ப்புறங்களில் உள்ள உயிர்ப் பன்மையம் குறித்த விழிப்புணர்வையும், அவற்றின் பாதுகாப்பு குறித்த நடவடிக்கைகளையும் முன்னெடுக்க வேண்டும். நகர்ப்புறங்களிலும் அதனை ஒட்டிய பகுதிகளிலும் உள்ள (பூங்கா, ஏரி, குளம் முதலான) இயற்கையான பகுதிகளை  ஆக்கிரமிப்பு செய்யாமல், சாலை விரிவாக்கப் பணிகளுக்காக சாலையோர மரங்களை வெட்டாமல், மேன்மேலும்  இயல் வகை தாவரங்களையும், மரங்களையும் நட்டு வளர்க்க வேண்டும். திடக்கழிவு மேலாண்மையில் பொதுமக்களின் பங்கை வலியுறுத்தி அவர்களையும் அதில் ஈடுபட வைக்க வேண்டும். கார்பனை அதிகமாக வெளியிடும் செயல்பாடுகளை வெகுவாகக் குறைக்க பொதுப் போக்குவரத்து வசதிகளை பெருக்க வேண்டும்.

——

உலக அளவில் தேர்தல் அறிக்கைகளில் பொதுவாக இயற்கை, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு குறித்த திட்டங்கள் மிகக் குறைவாகவே உள்ளது. இதனால் துறைசார் வல்லுனர்கள், ஆர்வலர்கள் அரசியல் கட்சிகள் இதற்காக என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது குறித்து பல கட்டுரைகளையும், அறிக்கைகளையும் வெளியிட்டுள்ளனர். அவற்றில் சில கட்டுரைகளை இங்கே காணலாம்.

• சுற்றுச்சூழல் குறித்த விரிவான தேர்தல் அறிக்கையை “பூவுலகின் நண்பர்கள்” குழுவால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. காண்க செய்தி.

• Neha Sinha (2019). How Environment-friendly are election manifestos? Economic and Political Weekly. Vol. 54, Issue No. 20, 18 May, 2019.
  

• Guha, Asi & Joe, Elphin. (2019). ‘Environment’ in the election manifestos. Economic and Political Weekly. 54. 13-16.
  

• Mayank Aggarwal (2019). Environment gets voted into party manifestos. Mongabay India. 12th April 2019)
  

——

பெயர் பாடும் பறவைகள்

பறவைகளுக்கு எப்படி பெயர் வைக்கிறாங்க தெரியுமா? பறவைகளோட நிறம், உருவம், அவை சாப்பிடும் இரை இதையெல்லாம் வைத்து பெயர் குடுப்பாங்க. சில பறவைகளுக்கு அதோட குரலையும் பாடுற விதத்தையும் வைத்தும் பெயர் குடுப்பாங்க. வாங்க அந்த மாதிரி தன்னோட பெயரையே சொல்லிப் பாடுகிற சில பறவைகளை சந்திக்கலாம்.

பெயர் பாடும் பறவைகள் கதையைப் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்

Pratam Booksன் StoryWeaver எனும் குழந்தைகள் நூல்களை பதிப்பிக்கும் இணைய தளத்தில் வெளியான ஒரு மின் நூல். இது 2016ல் The Hindu In Schoolல் எழுதிய Birds that call their names எனும் சிறு கட்டுரையின் நூல் வடிவம். இந்த நூலின் ஆங்கில பதிப்பினை இங்கே காணலாம்.

ஈச்சங்கள் கனவு

சென்னையிலிருந்து நெல்லூருக்கு இரயிலில் காலை 10 மணியளவில் வந்தடைந்தேன். இரயில் நிலையம் ஊரை விட்டு ஒதுக்குப் புறமாக இருந்ததால் பைபாஸ் வழியாக கடப்பாவை நோக்கிப் பயணமானோம். இதற்கு முன் இவ்வழியே அவசர கதியில் ஏதேனும் வேலையாக ஓரிரு முறை பயணித்திருந்தேன். ஆதலால் அவ்வப்போது நிறுத்தி பறவைகளைப் பார்த்துக்கொண்டும், வழியில் தென்படுவதை படமெடுத்துக் கொண்டும் செல்ல வாய்ப்பு கிடைத்ததில்லை. இம்முறை அப்படி ஏதும் நிர்பந்தங்கள் இல்லாததால், கொஞ்சம் மெதுவாகவே வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டு சென்றோம். வழியெங்கிலும் இருபுறமும் மீன்வளர்ப்புக் குட்டைகள் (ஒரு காலத்தில் விளைநிலங்களாக இருந்திருக்கும்) இருந்தன. ஆங்காங்கே ஓரிரு இடங்களில் நெல்லும் சாகுபடி செய்து வந்தனர். மீன் குட்டைகளை கடக்கும் போதெல்லாம் கவுச்சி வாடை அடித்தது. இதற்கு முன் பயணித்த போதும் கவனித்திருக்கிறேன், சாலையோரமெங்கும் பனைமரங்கள் இருக்கும். கள் இறக்குவார்கள். இம்முறையும் கண்டேன். சாலையோரத்தில் ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் கேனில் வைத்து ஒரு பெண்மணி கள் விற்றுக் கொண்டிருந்தார். ஒருவர் அதை பிளாஸ்டிக் குவளையில் வாங்கிக் குடித்துக் கொண்டிருந்தார்.

ஈச்சங்கள் சேமிக்கும் பானை. ஆந்திராவில் எடுக்கப்பட்ட படம்.

இளம் பிராயத்தில் குடித்தது (சுமார் 25 ஆண்டுகளுக்கு முன்), அதன் பின் பனங்கள்ளின் வாசனையைக் கூட நுகரும் வாய்ப்பு கிட்டவில்லை. அப்போது எங்கள் ஊரில் பனங்கள்ளும், தென்னங்கள்ளும் கிடைக்கும். என் மாமாவின் தோப்பிலேயே கள் இறக்குவார்கள். கலப்படமில்லாத ஒரு மரத்துக்கள்ளை குடித்திருக்கிறேன். வீட்டில் உள்ள சிறுவர்களுக்குக் கூட ஒரு டம்ளரில் கொஞ்சமாகக் கொடுப்பார்கள். வீட்டுப் பெண்களும் அடுப்பங்கரையில் ஒரு லோட்டாவில் வைத்துக் கொண்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் குடிப்பார்கள். ஐயாக்குட்டி மாமா காலை எழுந்தவுடன் ஒரு லிட்டர் பாட்டிலை முழுவதுமாக மடக் மடக் என்று குடிப்பதைக் கண்டு வியந்திருக்கிறேன். கள் குடிப்பது (அளவோடுதான்) என்பது அப்போதைய சமூகத்திற்கு சர்வ சாதாரணமான ஒரு செயல். பனங்கள்ளை வயிறு முட்டக் குடிக்கலாம், ஓரளவிற்குத்தான் போதையேறும். தென்னங்கள் அப்படியல்ல. அளவோடு குடிக்க வேண்டும். இல்லையெனில் எங்காவது விழுந்தோ அல்லது வாந்தியெடுத்துக் கொண்டோ கிடக்க வேண்டும். அன்று நெல்லூரில் கள் விற்பனை செய்வதைப் பார்த்தவுடன் பழைய ஞாபகங்கள் எல்லாம் வந்தது. ஆனாலும், தெரியாத இடத்தில் அதுவும் குறிப்பாக பரிச்சயம் இல்லாத மனிதர்களிடம் கள் வாங்கிக் குடிக்க ஏனோ மனம் வரவில்லை.

சுமார் 25 கி.மீ. பயணித்த பின் கனிகிரி நீர்த்தேக்கம் வந்தது. கரைமேல் ஏறி பார்த்த போது கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை தண்ணீர். மடையானையும், ஓரிரு வெள்ளைக் கொக்குகளையும் தவிர பறவைகள் ஏதும் அங்கு இல்லை. தூரத்தில் ஏதோ ஒரு பறவைக் கூட்டம் (வாத்து?) தூரத்தில் நீந்திக்கொண்டிருந்து. கொஞ்சம் தூரம் பயணித்த பின் சாலையோரத்தில் இருந்த ஈச்ச மரத்தில் ஒருவர் ஏறிக்கொண்டிருந்தார். அதைக் கண்டவுடனேயே வண்டியை நிறுத்தச் சொன்னேன். கள் இறக்கிக் கொண்டிருந்தார். அருகில் சென்று மரத்தின் மேல் இருந்தவரிடம், அவர் கள் இறக்குவதை போட்டோ எடுக்கலாமா என்று கேட்டேன். புன்னகைத்தவாரே, “தீஸ்கோ” என்றார். அந்த ஈச்சமரம் அப்படி ஒன்றும் உயரமில்லை. அதில் அவர் ஏணி வைத்துத்தான் ஏறி இருந்தார். பாதுகாப்பிற்காக, ஒரு வடத்தால் தன்னைச் மரத்தோடு சேர்த்து சுற்றிக்கொண்டு, உச்சிப்படியில் நின்று கொண்டிருந்தார். மரத்தில் இருந்த பானையின் கழுத்தில் கட்டப்பட்டிருந்த கயிறு நீளமானது. அதைப் பிடித்து மெல்ல பத்திரமாக பானையை கீழே தரையில் இறக்கி வைத்தார்.

ஈச்ச மரம் (இடது) ஈச்ச மரத் தண்டுப்பகுதி (வலது)

பனை, தென்னை போலல்லாமல், ஈச்ச மட்டையின் அடிப்புறம் தண்டோடு ஒட்டியிருக்கும். செதில் செதிலாக அம்மட்டைகள் மரத்தின் அடிப்பகுதியிலிருந்து உச்சி வரை அமைந்திருப்பதால், மரத்தை மார்போடு சேர்த்து அணைத்து ஏற முடியாது. ஆகவே தான் ஈச்ச மரத்தில் கள் எடுக்க ஏணி வைத்து ஏற வேண்டியிருந்தது. பனை, தென்னையில் கள் எடுப்போர் மரமேறும் விதமே அலாதியானது. சிறு வயதில் அக்காட்சியை வாய் பிளந்து பார்த்ததுண்டு. வட்டமான கயிற்றை (தலவடை) கால்களைச் சுற்றி இறுக்கிக் கொண்டு மரமேறுவார்கள். இடுப்பில் தென்னம்பாலையால் ஆன ஒரு கூடை இருக்கும். அதில் அரிவாள், உளி முதலியவற்றை போட்டு எடுத்துக் கொண்டு மேலே ஏறுவார்கள்.

இக்கூடையின் வடிவம் வித்தியாசமானது. அடிப்பாகத்தில் இரண்டு கூரிய முனைகளையும் (தென்னம்பாலையின் கூர்மையான முனைப்பகுதி) மேலே வட்ட வடிவிலும் இருக்கும். இதை நம் தலையில் கவிழ்த்துக் கொண்டால் “Batman”ன் தலைக் கவசம் போல இருக்கும். சிறு வயதில் அதைத் தொட்டுப் பார்க்கவும், எனக்கே சொந்தமாக ஒன்றை வைத்துக் கொள்ளவும் என ஆசைப்பட்டதுண்டு. ஆனால் கேலி செய்வார்களோ என கூச்சப்பட்டு யாரிடமும் சொன்னதில்லை. ஆனால் இதன் பெயர் தெரியவில்லை. உடனே கிராமத்தில் வளர்ந்த அம்மாவிடமும், பெரியம்மாவிடமும் கேட்டேன். அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. பின்னர், கிராமத்தில் உள்ள ஐயாப்பிள்ளை மாமாவிற்கு போன் செய்து கேட்டேன். யோசித்து விட்டு உடனே ஞாபகத்திற்கு வரவில்லை என்றும் நாளை சொல்கிறேன் என்றும் உறுதியளித்தார். தெரிந்தவர்களிடமெல்லாம் கேட்டு விட்டு விடை தெரியாமல் யோசித்துக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் பெருமாள் முருகன் எழுதிய “ஆளண்டாப் பட்சி” நினைவுக்கு வந்தது. அந்த நாவலில் ஒரு அத்தியாயம் முழுக்க கள் பற்றியும் அதை இறக்குவதைப் பற்றியும் விவரிக்கப்பட்டிருக்கும். புரட்டிப் பார்த்த போது அதிலும் விடை கிடைக்கவில்லை. மறுநாள் அம்மாவிடமிருந்து போன் வந்தது. அதன் பெயர் அருவா பெட்டி. மாமாவுக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லையாம் நான் போன் செய்ததிலிருந்து. மறுநாள் காலை சைக்கிளை எடுத்துக் கொண்டு இலுப்பூருக்குச் சென்று, அங்கிருந்த நாடாரிடம் பெயரைக் கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டு அம்மாவுக்கு போன் பேசி என்னிடம் தெரிவிக்குமாறு சொல்லியிருக்கிறார். அண்மையில் ஆ. சிவசுப்பிரமணியன் எழுதிய “பனை மரமே! பனை மரமே! எனும் நூலில் இந்த அரிவாள் பெட்டியின் படமும் விளக்கமும் இருந்தது. இது ஆவணப்படுத்தப்பட்டதைப் பார்த்து மனநிம்மதி அடைந்தேன். அண்மையில் இதைப் பற்றி காட்சன் சாமுவேல் எழுதிய விரிவான கட்டுரைகளில் (1, 2) கண்டேன்.

பனை, தென்னை போல ஈச்ச மரங்களை கூட்டமாகப் பார்க்க முடியாது. அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாகத் தான் இருக்கும். திருநெல்லிக்காவலில் இருந்து திருத்தங்கூருக்கு போகும் வழியில் ஒரு ஈச்ச மரம் வயல் வரப்பில் வளர்ந்திருக்கும். சிறு வயதில் இருந்து நான் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் மரம் அது. ஒரு முறை பல தூக்கணாங்குருவிகள் அதில் கூடு கட்டியிருந்தன. வயலோரம் இருந்த வாய்க்காலில் நீர் வற்றிப் போன பின் அந்தக் கூடுகளும் காணாமல் போய் விட்டன.

ஈச்ச மரத்தில் தூக்கணாங்குருவிகளின் கூடு

சித்திரை மாதத்தில் தெருவில் தேர் வரும் போது வீட்டின் நிலையில் இரு மூலையிலும் ஈச்சங்குலைகளை தோரணம் போல தொங்க விடுவார்கள். துவர்ப்பாக இருக்கும் அந்த செங்காய்களை சிறு வயதில் சுவைத்து முகம் சுழித்ததுண்டு. பள்ளிக்கூட வாசலில் கூடையில் வைத்து வீசம்படியில் அளந்து ஐந்து, பத்து பைசாவுக்கு விற்கும் வயதான பாட்டியிடம் கருப்பு நிற ஈச்சப்பழங்களை வாங்கித் தின்றதும் நினைவில் இன்றும் இருக்கிறது. ஈச்சப்பழம் சுவையானது. எனக்குப் பிடித்த பழங்களில் ஒன்று. எங்கு பார்த்தாலும் வாங்கி சாப்பிடுவேன். ஆனால் வெகு அரிதாகவே கிடைக்கும்.

ஈச்சங்காய் குலை.

பனங்கள்ளையும், தென்னங்கள்ளையும் ருசித்திருந்தாலும் ஈச்சங்கள்ளை இதுவரை குடித்ததில்லை. தமிழ்நாட்டில் இனிமேல் எந்தக் கள்ளையும் குடிப்பதற்கான வாய்ப்பு வருமா எனத்தெரியாது. எனவே ஈச்சங்கள் இறக்கப்படுவதைப் பார்த்ததும் நெடுநாளைய கனவு அன்று ஆந்திராவில் நனவாகப் போகிறது என எண்ணிக் கொண்டேன்.

பானைக்குள் கள் நுரைத்துக்கொண்டிருந்தது. பல வகைப் பூச்சிகளையும் பார்க்க முடிந்தது. தேனீக்கள், ஈ வகைகள், பட்டுப் பூச்சிகள் யாவும் கள்ளின் மணத்தால் ஈர்க்கப்பட்டு உள்ளே விழுந்து செத்துக் கிடந்தன. கீழிரங்கி வந்தவர், இடுப்பில் சொருகி வைத்திருந்த உளியை எடுத்து ஒரு நீளமான கட்டையில் தீட்டிக் கூர்மையாக்கிக் கொண்டிருந்தார். மெதுவாகப் பேச்சு கொடுத்தேன். பெயரைக் கேட்டேன். கிருஷ்ணா என்றார். எதற்காக போட்டோ எடுக்கிறேன் எனக் கேட்டார். பத்திரிக்கைக்கா என வினவினார். சும்மா பொழுது போக்கிற்காக என்றேன். கள் கொஞ்சம் கிடைக்குமா என்றேன். இப்போது நன்றாக இருக்காது சாயங்காலம் வா இருந்தால் தருகிறேன் என்றார். உளியை தேய்த்து முடித்த பின் ஏணியை எடுத்து அடுத்த மரத்தில் வைத்து மரமேற ஆயத்தமானார். நான் செய்வதறியாமல் ஏமாற்றத்துடன் கிழே கலயத்தில் இருந்த ஈச்சங்கள்ளை நாக்கில் எச்சில் ஊற பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தேன். இன்னொரு முறை சாயங்காலமாக அங்கெ போக வேண்டும் என எண்ணிக்கொண்டேன்.

---

உயிர் மூச்சு – தி இந்து தமிழ் இணைப்பிதழில் 15 Jun 2019 அன்று வெளியான கட்டுரையின் முழு வடிவம். அக்கட்டுரைக்கான உரலி இங்கே.

நம் உயிர் போலே மன்னுயிர் காப்போம்

வானில் பறக்கின்ற புள்ளெலாம் நான்,

மண்ணில் திரியும் விலங்கெலாம் நான்;

கானில் வளரும் மரமெலாம் நான்,

காற்றும் புனலும் கடலுமே நான்.

                                                                                      – பாரதியார்

இயற்கை ஆர்வலர்கள், பறவை ஆர்வலர்கள் என்றெல்லாம் சொல்லிக்கொண்டு அதை ஒரு தொழிலாகவோ, பொழுது போக்காகவோ மேற்கொண்டு பலரும் பல விதச் செயல்பாடுகளில் ஈடுபடுவார்கள். ஆனால் இது போன்ற எந்த அடையாளமும் இல்லாமல், சில இயற்கை ஆர்வலர்களின் செயல்பாடுகளை ஒத்த, இன்னும் சொல்லப்போனால் அது போன்றவர்கள் செய்வதை மிஞ்சிவிடக்கூடிய ஒரு செயலைச் செய்துள்ளனர் சிவகங்கை மாவட்டத்தில் உள்ள பொத்தகுடி எனும் சிற்றூர் மக்கள்.

ஊரில் உள்ள தெருவிளக்குகளுக்கான சுவிட்ச் இருக்கும் பெட்டியில் ஒரு பறவை கூடு கட்டியிருந்ததைப் பார்த்து, அதைத் தினமும் திறந்தால் அவற்றுக்குத் தொந்தரவாக இருக்கும் என்பதால் சுமார் நூறு வீடுகள் இருக்கும் அந்த சிற்றுரே தெரு விளக்குகள் இல்லாமல் சுமார் 45 நாள்கள் இருளில் மூழ்கியிருந்தது. மின் கம்பத்தில் கட்டி வைக்கப்பட்டிருந்த அந்தப் பெட்டியில் இருந்த கூட்டில் குண்டுகரிச்சானின் (Oriental Magpie Robin) முட்டைகளைக் கண்டவுடன் மாலைவேளையில் தினமும் விளக்கை போடும் இளைஞர் கருப்புராஜா, அவ்வூர் மக்களிடம் இதைச் சொல்லியிருக்கிறார். ஊர்மக்களும், இனிமேல் அந்தப் பெட்டிக்கு அருகில் செல்ல வேண்டாம் எனக் கூட்டாக முடிவு செய்தனர். ஒரு சிலர் தொடக்கத்தில் எதிர்த்தாலும், பின்னர் புரிந்து கொண்டு இசைந்துள்ளனர்(பார்க்க செய்திகள் 1, 2, 3).

குண்டுகரிச்சான் கூட்டைப் பாதுகாக்கப் பொத்தகுடி ஊர்மக்களுடன் இணைந்து செயல்பட்ட கருப்புராஜா. (Screenshots from Youtube and Karuppuraja)

கருப்பு ராஜாவுடன் ஒரு சிறிய உரையாடல் (ஒலி வடிவில்)

குண்டுகரிச்சானின் கூடு. படங்கள்: கருப்புராஜா

இயற்கையை பாதுகாப்பதற்கென்றே உள்ள அரசுத்துறையும், அமைச்சகமும் இருந்தாலும் பல வேளைகளில் அவையே இயற்கைக்கு எதிரான செயல்பாடுகளில் ஈடுபடுவதையும் நாம் காண்கிறோம். (எ.கா.தொழிற்சாலைகளுக்காக சரணாலயத்தின் பரப்பளவைக் குறைத்தல், வளர்ச்சி எனும் பெயரில் அணைகளைக் கட்ட காடுகளை அழித்தல், இதற்கெல்லாம் ஏதுவாக சட்டங்களைத் திருத்துதல், ‘தொந்தரவு செய்யும் உயிரினம்’ எனப் பெயரிட்டு அவற்றை கொல்லுதல்). பறவை ஆர்வலர்கள் என்று சொல்லிக் கொண்டு, அவர்கள் நேசிக்கும் பறவைகளுக்கும் அவற்றின் வாழிடங்களுக்கும் அருகில் சென்று விரட்டிப் படமெடுத்தல், அவற்றின் குரலோசையை ஒலிபரப்பி, உணவிட்டு வரவழைத்துப் பார்த்தல், படமெடுத்தல் போன்ற வகைகளில் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் சிலரையும் நாம் காண்கிறோம்.

இன்னொரு புறம் பிற உயிர்களுக்காகப் பல தியாகங்களைச் செய்பவர்களையும் காண்கிறோம். திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள கூந்தன்குளம் கிராமத்தில் ஊருக்குள் உள்ள மரங்களின் மீது சங்குவளை நாரைகளும், கூழைக்கடாக்களும் கூடு வைத்துக் குஞ்சு பொரிக்கும். இது போலவே கர்நாடகாவில் உள்ள கொக்ரேபேலூர் கிராமத்திலும், ஆந்திராவில் உள்ள வெதுருப்பட்டு கிராமத்திலும் காணலாம். கேரளாவில் உள்ள திருச்சூர் பேருந்து நிலையம் அல்லது இரயில் நிலையத்துக்குச் செல்பவர்கள் அப்பகுதியில் சாலை ஓரத்தில் நடைபாதையெங்கும் வெள்ளைத் திட்டுகளாகப் பரவியிருக்கும் பறவைகளின் எச்சங்களைக் காணலாம். கூடமைக்கும் காலங்களில் அந்த இடமெங்கும் பறவைகளின் எச்ச வாடை வீசுவதையும்,  உணவுக்காக இடைவிடாமல் கத்தும் பறவைக் குஞ்சுகளின் குரலொலியையும் கேட்கலாம். இவை நீர்க்காகங்கள், இராக்கொக்கு முதலான பறவைகளின் கூடுகளே. இந்தக் கூடுகள் உள்ள பகுதிகளில் எல்லாம் குடியிருப்புகளும், கடைகளும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. இந்தப் பறவைகளின் வாசனையும், குரலொலிகளும் அங்கு வாழும் மக்களை ஒன்றும் செய்வதில்லை. அவர்கள் அவற்றைப் பார்த்தும், நுகர்ந்தும், கேட்டும் முகம் சுளிப்பதில்லை.

திருச்சூர் பேருந்து நிலையத்தின் அருகில் உள்ள இந்திய நீர்க்காகங்களின் கூடுகள்

இது போலவே, உத்தரக்கான்ட் மாநிலத்தில் நான் பார்த்த சில காட்சிகள் என்னை வியப்பின் உச்சத்திற்கே கொண்டு சென்றன. தென்னிந்தியாவுக்கு ஆகஸ்டு-செப்டம்பர் மாதங்களில் வலசை வரும் தகைவிலான்கள் (Barn swallow) இனப்பெருக்கம் செய்ய மார்ச் மாத இறுதியில் இருந்து இமயமலைப் பகுதிகளுக்கு வலசை போக தொடங்கும். ஏப்ரல்-மே மாதங்களில் அவை கூடு கட்டுவது எங்கு தெரியுமா? அங்குள்ள வீடுகளிலும், கடைகளிலும் தான்! களப்பணிக்காக மசூரி, தேராதூன், கோபெஷ்வர், தார்ச்சுலா முதலிய பகுதிகளில் 2௦16 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல்-மே மாதங்களில் பயணம் மேற்கொண்ட போது அங்கு கடைகளின் உள்ளே சுவரின் மூலைகளிலும், எரியும் பல்புகளின் மேலும் இவை கூடு கட்டியிருந்ததைக் கண்டேன். இவை ஈரமான மண்ணைத் தமது சிறிய அலகால் சேகரித்துக் கூடு கட்டும். ஒரு துணிக்கடையின் உள்ளே கடை முதலாளி அமரும் இடத்துக்கு மேலேயே இரண்டு தகைவிலான் கூடுகள் இருந்தன. ஒரு கூடு அவரது கல்லாவிற்கு நேர் மேலே அமைந்திருந்தது. எச்சம் கிழே விழும் இடத்தில் ஒரு அட்டையை வைத்திருந்தார். தினமும் அதை அப்புறப்படுத்துவதும் அவரது வேலைகளில் ஒன்று. இதை 3-4 மாதங்கள் தொடர்ந்து செய்யவேண்டும். தாய்ப்பறவை நாங்கள் அங்கே நின்று கொண்டிருக்கும் போதே எங்களைப் பொருட்படுத்தாமல் குஞ்சுகளுக்கு உணவூட்டிக் கொண்டிருந்தது. எனக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது. விடுமுறை நாள்களில் அவர் கடையைச் சாத்திவிட்டால் என்னவாகும் எனக் கேட்டேன். இப்பறவை கூடு வைக்கும் காலங்களில் கடைக்கு விடுமுறையே கிடையாது என்றார். இவர் மட்டுமல்ல உத்தரக்கான்ட் மாநிலத்தின் பல இடங்களில் இது போல் இப்பறவைகளின் கூடுகளை வைத்துப் பாதுகாக்கும் பல மனிதர்களைச் சந்திக்கும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது.

தலைக்கு மேலே தகைவிலான் கூடு!

கூட்டில் தகைவிலான் குஞ்சுகள்

குஞ்சுக்கு உணவூட்டும் தகைவிலான்

அண்மையில் கொரோனா வைரஸ் வௌவால்கள் மூலமாகப் பரவுகின்றது என்ற தவறான புரிதலில் பலர் வௌவால்கள் வந்தடையும் இடங்களைச் சேதப்படுத்தியும், அவை உள்ள மரங்களை வெட்டவும் செய்தனர். காலங்காலமாக நாம் வழிபடும் இடங்களில் வௌவால்கள் பறந்து செல்வதையும், அவற்றின் எச்சங்களை மிதித்துக் கொண்டும், எச்சவாடையை நுகர்ந்து கொண்டுந்தான் சென்று வந்து கொண்டிருக்கிறோம். இதைப் பற்றி நண்பர் தஞ்சாவூர் கவிராயர் அவர்களிடம் பேசிக்கொண்டிருந்த போது வீட்டில் வௌவால்களுக்கு என ஒரு தனி அறையை ஒதுக்கிய அவரது நண்பரைப் பற்றிய ஒரு சுவாரசியமான செய்தியைச் சொன்னார். திருச்சோற்றுத்துறையில் வசிக்கும் அந்த குடும்பத்தினர், வௌவால்கள் வந்து அடையும் வீட்டின் அறையை அவற்றுக்குத் தொந்தரவு கொடுக்கக் கூடாதென அங்கு அதிகமாகப் புழங்குவதையே குறைத்துக் கொண்டனராம். வீட்டை விற்கும் நிலை வந்தால் அந்த வௌவால்களைக் காப்பாற்றுபவர்களிடமே கொடுக்கவேண்டும் என்று குடும்பத்தின் முதியவர் சொன்னாராம். இப்படி நமக்குத் தெரிந்தும் தெரியாமலும் உயிர் நேயத்துடன் செயல்படும் பலர் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள்.

ஒரு சக உயிரினம் வாழ்வதற்காக நம்மால் என்னவெல்லாம் செய்ய முடியும்? நாம் ஒவ்வொருவரும் ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் நம்மை அறிந்தோ, அறியாமலோ, நேரடியாகவோ, மறைமுகமாகவோ, பிற உயிரினங்களையும் அவற்றின் வாழிடங்களையும் காக்கவே செய்கிறோம். நாம்வீட்டில் ஒட்டடை அடிக்கும் போது எட்டுக்கால் பூச்சிகளை விளக்குமாறால் அடிக்காமல் விட்டிருப்போம், யானைகள் வழித்தடம் என அறிந்த பின் அப்பகுதியில் வீட்டு மனை வாங்காமல் இருந்திருப்போம், சில காட்டுயிர்களையும் அவற்றின் உடல் பாகங்களையும் உண்பதால் பல நோய்கள் குணமாகும் என நம்பாமல் அவற்றை முற்றிலும் தவிர்த்திருப்போம் வாழிடங்களைப் பாதுகாக்கப் போராடிக் கொண்டிருக்கலாம் இப்படி இன்னும் பலவற்றை சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். இது போன்ற செயல்பாடுகள் தனி மனிதராகவோ, ஒரு அமைப்பின் மூலமாகச் செய்யப்படுபவை. ஆனாலும் ஒரு சமூகமே பல்லுயிர்ப் பாதுகாப்பை இயல்பாகவே, எந்த ஒரு பிரதிபலனையும் எதிர்பாராமல்  செய்வதும், அவர்கள் பாதுகாக்கும் உயிரினங்களால் தமது இயல்பு வாழ்க்கையில் பாதிப்பு வந்தாலும் அதையெல்லாம் பொறுத்துக் கொண்டு பிற உயிரினங்களை வாழ வைப்பது என்பதும், ஒத்து வாழ்வதும் (coexisting) அரிதே.

இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வை இந்தியாவின் பல வனப்பகுதிகளில் வாழும் பழங்குடியினர் பலரும் இயல்பாகவே கடைப்பிடித்து வருகின்றனர். எடுத்துக்காட்டாக, ராஜஸ்தானில் உள்ள பிஷ்னாய் இன மக்களைச் சொல்லலாம். இப்படிப் பிற உயிரினங்களையும் மதித்துப் போற்ற இவர்களுக்கெல்லாம் உந்து சக்தியாக இருப்பது எது? உலக மதங்கள் பலவும், நீதி நூல்களும், பிற உயிர்களைக் கொல்லாமையையும், துன்புறுத்தாமல் இருத்தலையும் (அதாவது அகிம்சையை) போதிக்கின்றன. எனினும் இவை மட்டுமே உயிரினப் பாதுகாப்புக்கு உதவுவதில்லை. உளவியல் நோக்கில் பார்த்தோமானால், ஓர் உயிரினத்தைக் கொல்லாமல் இருக்க, ஒத்து வாழ நம்மைத் தூண்டுவது கருணை, கரிசனம், பச்சாதாபம், சகிப்புத்தன்மை போன்றவற்றை சொல்லலாம்.

பொத்தகுடி மக்களின் செயலை இதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டாகக் கூறலாம்.  ஆயினும் இவை யாவும் எல்லா நேரங்களிலும் எல்லாரிடத்திலும் இருப்பது அரிதே. மேற்சொன்ன திருச்சூர், வெதுருப்பட்டு, கூந்தன்குளம் எடுத்துக்காட்டுகளில் ஓர் ஒற்றுமையைக் காணலாம். இவை அனைத்தும் கூடமைக்கும் பறவைகள். கூட்டைக் கலைப்பதும், குட்டிகளுடன் இருக்கும் உயிரினங்களுக்குக் கேடு செய்வதும் உணர்வுப்பூர்வமாக மனிதர்களைப் பாதிக்கும் என்கிற காரணத்தால் நாம் அப்படிச் செய்யாமல் அவற்றை ஒரு விதக் கருணையுடன், அனுதாபப்பட்டு விட்டுவிடுகிறோம் எனலாம். அப்போது நம் உள்மனதில் நம்மையும் அறியாமல், அந்த உயிரினங்களின் நிலையில் நம்மை வைத்துப் பார்க்கிறோம். அதாவது அவற்றிற்கு ஏற்படும் அல்லது ஏற்படப்போகும் வலியை நாம் உணர்கிறோம். இதுவே ஒத்துணர்வாற்றல் அல்லது ஒன்றுணர்ச்சி (Empathy) ஆகும்.

அறிவினான் ஆகுவ துண்டோ பிறிதின்நோய்
தந்நோய்போல் போற்றாக் கடை

                                                         – திருக்குறள், அதிகாரம்: இன்னாசெய்யாமை, குறள்:315

சிந்திக்கும் திறனுள்ளதால் மனிதர்களை அறிவுஜீவிகள் என்கிறோம். அதுபோலவே புலனை அறியும் திறன் உள்ளதால் (Sentience) புலனறி ஜீவிகள் அல்லது புலனரிவுயிரிகள் (Sentient beings) என்றும் சொல்லலாம். பிற உயிரினங்கள் சிலவற்றுக்கும் புலனறிதிறன் உள்ளதால் அவற்றையும் புலனறி ஜீவிகள் எனலாம்.

இந்தப் பண்புகளைக் கொண்டிருப்பதும், வளர்த்துக்கொள்வதும் பல்லுயிர்ப் பாதுகாப்புக்கு (Biodiversity Conservation) இன்றியமையாதது. இங்கு ஒன்றை நாம் கவனமாகப் பார்க்கவேண்டும். விலங்கு உரிமை, விலங்கு நலன் கருத்தாக்கத்துக்கும் மேற்சொன்ன பண்புகள் அடிப்படைத் தேவையாக இருந்தாலும், நான் சொல்ல வருவது காட்டுயிர்ப் பாதுகாப்பு அறிவியலின் (Conservation Biology) பின்னணியில் இருந்து என்பதைப் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். இவையிரண்டுக்கும் உள்ள வேறுபாடு குறித்த விரிவான விளக்கங்களை திரு. தியொடோர் பாஸ்கரன் எழுதிய “சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்களும் கலாச்சார அரசியலும்”, “கிழே விழுந்த குயில் குஞ்சு” முதலிய கட்டுரைகளில் காணலாம் (கையிலிருக்கும் பூமி, 2௦18 உயிர்மை பதிப்பகம்).

கூட்டைக் கலைக்கக் கூடாது எனும் எண்ணம் ஏற்பட்டு அதற்காகப் பல தியாகங்களைச் செய்யும் போது அங்கே சகிப்புத்தன்மையை நாம் காண முடிகிறது. இதுவும் நாம் அனைவரும் வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டிய ஒரு முக்கியமான பண்பு. ஆனால், கூட்டைக் காப்பாற்றும் போது இருக்கும் இந்தச் சகிப்புத்தன்மை பாம்பைக் கண்டவுடன் அடிக்கும்போதும், யானையும், காட்டுப்பன்றியும் நமது விளைநிலங்களை சேதப்படுத்தும் போதும் காணாமல் போய்விடுகிறது. அதாவது நமது உயிருக்கும், உடைமைக்கும் தீங்கு ஏற்படும் என நாம் என்னும் போது மேற்சொன்ன பண்புகள் நம்மிடையே இருப்பதில்லை. அதனால், சட்டத்திற்குப் புறம்பான செயல்களையும் செய்யத்துணிகிறோம்.

வேகமாக மாறிவரும் பொருளாதாரச் சூழ்நிலையில், அதற்காக  இயற்கை வளங்களை க்குன்றவைக்கும் பல வளர்ச்சித் திட்டங்கள் செயல்படுத்தப்படும் இவ்வேளையில் மனித-காட்டுயிர் எதிர்கொள்ளல் மேன்மேலும் அதிகரிக்கவே செய்யும் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். இயற்கை பாதுகாப்புக்கு அறிவியல் இன்றியமையாதது, அதற்கு இணையாக மக்களின் ஆதரவும் இன்றியமையாதது. இயற்கையின்பால் இயல்பாகவே மனிதர்களுக்கு உள்ள நல்லுணர்வுகளை போற்றி, அவை எவ்வேளையிலும் குன்றாமல் இருக்க ஆவன செய்ய வேண்டும். இதை இயற்கை ஆர்வலர்களும், இயற்கைக் கல்வியாளர்களும் புரிந்து கொண்டு, அறிவியல் தரவுகளையும், முடிவுகளையும் மட்டுமே எடுத்துச் சொல்லாமல், மக்களுக்கு இயற்கையின் மேல் உணர்வுப்பூர்வமான ஈர்ப்பையும், பிடிப்பையும் கொண்டுவரப் பாடுபடவேண்டும். குறிப்பாக ஆட்சிபுரிவோருக்கும், தொழிலதிபர்களுக்கும், கொள்கை வகுப்பவர்களுக்கும் இந்தப் பண்புகளைப் பற்றிச் சரியான தருணங்களில் எடுத்துச் சொல்லவேண்டும். விட்டுக்கொடுத்தலும், அனுசரித்துப்போவதும் மனிதர்களிடையே மட்டும் இல்லாமல் இயற்கையுடனும் இருக்கவேண்டும் என்பதை உணர்த்த வேண்டும். இயற்கைப் பாதுகாப்பு தொடர்பான நீதிநெறி முறைகளின் அடித்தளம் கருணையுடன் கூடிய மனிதப் புலன் உணர்வுகளைக் கொண்டு அமைக்கப்பட வேண்டும். பொத்தகுடி மக்கள் காட்டிய உயிர் நேயம்ம் நமக்கு உணர்த்துவதும் இதைத்தான்.

—

இந்து தமிழ் நாளிதழ் உயிர்மூச்சு இணைப்பிதழில் 15 ஆகஸ்டு 2020 அன்று “தன்னுயிர்போல் காக்கும் மனிதர்கள் நம்மிலும் உண்டு!” எனும் தலைப்பில் வெளியான கட்டுரையின் முழு வடிவம். அதற்கான உரலி இங்கே.

—

கொவிட்-19 வைரஸ் வௌவாலில் இருந்து நமக்கு வருமா?

கொவிட்-19 வைரஸ் வௌவாலில் இருந்து நமக்கு வருமா?

இதோ, ஒரு அழகிய வௌவால் நமது சந்தேகங்களைத் தீர்த்து வைக்க வருகிறது.

 

Nature Conservation Foundationன் “பள்ளிகளில் இயற்கைக் கல்வி” திட்டத்திலிருந்து, ஆசிரியர்கள், மாணவர்கள், பொதுமக்கள் ஆகியோருக்காக தாயாரிக்கப்பட்ட காணொளி இது. பல்வேறு இந்திய மொழிகளில் இந்த காணொளியைக் இங்கே காணலாம்: https://www.youtube.com/channel/UCsxrrGMm7ves5HUDg7aoLAQ

இக்காணொளியை தயாரிக்க உதவிய வெ. ராஜராஜன், பின்னணியில் பேசிய வெ. அக்க்ஷயா அவர்களுக்கும், பள்ளிகளில் இயற்கைக் கல்வி திட்டத்தில்  உள்ள குழுவினருக்கும் எனது நன்றிகள்.